Wapperende manen

Met het oog op de marathon van Leiden had ik een paar weken geleden al een afspraak gemaakt met Edwin Minnee. Via je hoofd raak je ongeveer de helft van je warmte kwijt en daar je bij het lopen van 42 kilometer wel wat energie verbrandt, kan een kort kapsel geen kwaad.
Na vanmorgen door de duinen naar mijn werk gefietst te zijn, fietste ik na gedane arbeid naar mijn trainingsmaat voor een knipbeurt, waarbij mijn wapperende manen op de vloer van de kapperszaak terecht kwamen.
Toen ik met een aerodynamisch kapsel op de Nieuwe Duinweg reed, werd ik plotseling geconfronteerd met andere wapperende manen. Een losgebroken paard kwam me aan de overzijde van de weg tegemoet gerend.

Gelukkig bleef het op hol geslagen paard aan de overzijde Nieuwe Duinweg lopen.

Met mijn teer gestel zat ik niet te wachten op een krachtmeting met 1 PK. Daar kan ik niet tegen.

Blij dat ik zonder kleerscheuren het losgeslagen paard gepasseerd was, zag ik 500 meter de oorsprong van dit alles.

Langs de kant van de weg lag een sulky op zijn kant. Een vrouw van een jaar of 18 stond erbij, die tegen een omstander zei: "Normaal gesproken doet het paard dat nooit!"

Dat had er nog bij moeten komen....