Na het ontbijt vertrok Ada naar de volkstuin, terwijl ik door de Leidse binnenstad naar Oud-Ade fietste. In de voorbereiding naar de marathon van Leiden fietste ik een flink deel van de route in omgekeerde volgorde.
Voordat ik me bij de kantine van ROAC inschreef voor de 45e Hanepoelloop, keek ik nog even of mijn oud-klasgenoten Jan Schoorl en Margreeth Pennekamp thuis waren. Ik had geluk, zodat ik met hen even bij kon kletsen over het wel en wee en hen de groeten kon doen van een andere klasgenoot van "Porta Vitae".
Met startnummer 495 op de borst kon ik beginnen 10 Engelse mijl. Eerdere edities betroffen altijd de halve marathon en zo stond het deze week ook overal aangekondigd op internet, behalve op de site van het organiserende ROAC.
Nu pak je een 16 kilometer toch iets anders aan dan een 21 kilometer. Je kunt je dan veroorloven wat harder van start te kunnen gaan. Dat deed ik dan ook maar. Zo'n 10 seconden na het startschot liep ik in mijn oranje hardloopshirt over de startstreep. We liepen in de richting van de recreatiewoningen bij het Vennemeer.
Bij de ingang van dit park keerden we en liepen terug over het fietspad richting Rijpwetering. Samen met een andere loper liepen we precies tussen twee grote groepen 100 meter voor ons en 100 meter achter ons. Hij hield de tussentijden met een GPS bij: 3 kilometer 14.09, 4 kilometer 18.40 en 5 kilometer 23.20. Daarna pikten we de route van de 10 kilometer op.
Na de eerste drinkpost kon mijn kompaan mijn tempo niet meer bijhouden, zodat ik in mijn eentje op weg ging naar de Aderweg. Hier hadden we de wind tegen, hetgeen ik helemaal niet erg vond. In het zonnetje werd het behoorlijk warm.
Het lopen ging erg makkelijk. Ik had totaal geen last van de 30 kilometer van afgelopen zondag. Via Oude Wetering liepen we onder de A4 door naar Nieuwe Wetering, waar ik vanuit een tuin ineens "Hé, Bert!" hoorde roepen.
Anneke Blom, die ik vooral ken als vaste bezoekster van "De Hobbit", deed me even terugkeren op mijn schreden. Ik liep 10 meter terug, groette haar vriendelijk en zei: "Tot over ruim 2 weken!", wetend dat deze voormalige Venneper jaarlijks staat aan te moedigen sinds het parcours van de Leidse marathon door Nieuwe Wetering loopt.
Door de polder liepen we naar Rijpwetering terug, waar ik finishte in 1.19.35. Ik bleef Floor Vermij, de winnares bij de veteranen, voor dus zo slecht had ik niet gelopen. Temeer daar de afstand, die we gelopen hadden meer was dan de 16,1 kilometer. Via GPS-meting kwam de een uit op 200 meter meer en een ander zelfs op 400 meter. Dit scheelt 1 of 2 minuten, dus de tijd was nog wat beter dan op het eerste oog leek.
Dat gold niet voor mijn rechtertepel. Deze bloedde. Dat is het nadeel van de huidige hardloopshirts. Deze schuren een beetje en vooral bij lange afstanden kan het dan gaan bloeden. In dit geval was het wat erger dan normaal, daar ik zelf zo stom was geweest om het startnummer vlak bij die tepel vast te maken met een veiligheidsspeld.
Nu is het normaal gesproken heerlijk om je na een loop te douchen. Met een bloedende tepel is dat echter niet het geval. Er spoelt dan zweet in de wond. Er is dan letterlijk sprake van zout in de wond strooien....
Geheel verfrist fietste ik op deze prachtige dag via Nieuwe Wetering naar Abbenes toe. Langs de Ringvaart trapte ik ook langs de Hanepoel, waar het in andere weersomstandigheden nog mooier is!
Ada en ik brachten een vrij kort bezoek aan mijn zus Bets, die vandaag jarig is. We vertrokken, toen het bier op tafel kwam. Ach ja, een sporter moet mentaal sterk zijn. En trouwens, een ieder die mij een beetje kent weet: ik hou er niet eens van....
Ada en ik fietsten door naar Hillegom, waar we bij Joep op bezoek gingen. We wandelden naar het centrum, waar we op een zonovergoten terras plaatsnamen voor een goudgeel drankje.
Na gezellig bij Joep gegeten te hebben fietsten we naar de Sleutelstad terug, waar de teller aangaf, dat ik naast 16 kilometer hardlopen ook nog 54 kilometer gefietst had op deze prachtige Hemelvaarts- en Bevrijdingsdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten