Vale Ouwe

Het was heerlijk ontwaken "Aan de IJssel". De vogels zongen hun lied, de zon kwam op aan een strak blauwe lucht en we hadden heerlijk geslapen. Om 8 uur ontbeten we beneden. Met een gevulde maag reden we om kwart voor 9 de IJsseldijk op.
Het was erg mooi. De dijken en weilanden kleurden geel van de boterbloemen. Bij "Het Engelse werk" lag een soort langwerpige Vogelplas, waar volgens het toeristische bord al snel op geschaatst worden.

Via de dijk fietsten we naar tante Aad toe. Hier zaten we de hele ochtend in de tuin, terwijl we gezellig bijkletsten.In de kamer lunchten we, voordat we om 1 uur weer op pad gingen.

We fietsten weer naar de IJsseldijk, waar we in wielerkleding wachtten op het pontje naar Hattem. Deze bracht ons naar de westzijde van de rivier.

Langs de meanderende IJssel trapten we naar Wapenveld, waar ik als dienstweigeraar snel doorheen fietste. Dat kwam mooi uit, want we reden op deze warme dag daarna over boswegen in de schaduw van de bomen.

We hadden een mengeling van allerlei soorten paden en wegen, verharde en onverharde. Langs de IJssel hadden we voor Wapenveld al een kilometer of 2 onverhard pad gehad, op de Veluwe gingen we af en toe op herhaling. Het was licht glooiend met regelmatig vals plat. Zo slingerden we door de bossen en over de heide via Vierhouten, Elspeet, Staverden en Speuld naar ons huisje op "Kastelenhof" bij Garderen.
We haalden de sleutel op. Bas, Nel, Tim en Joep waren al boodschappen wezen doen. Wij zetten de spullen binnen en laadden de fietsen af. Een kwartier later kwam het kwartet binnen.
Ik haalde nog wat boodschappen op de fiets in Garderen.

Bij terugkomst namen we een biertje op de open plek voor het huisje. We hadden de grootste lol met elkaar, net als in onze Schelvispekel-jaren.

Zoek de zeven verschillen.
Om half 8 gingen we in het huisje eten. Met een grillplaat werden diverse soorten vlees en groenten gebakken.



Daarna was het tijd voor de jaarlijkse traditie: het aanbrengen van de feestverlichting door Tim, het hoofd lichtsnoeren. We lagen af en toe dubbel van het lachen. Vooral de stralenkrans om het hoofd in de bedstee deed het erg goed.

Normaal gesproken is de bedstee natuurlijk voor mij, maar je moet weten, wanneer je in iemand je meerdere moet erkennen...

De avond werd besloten door een tumultueuze partij Keezborden, die uiteindelijk na een nek-aan-nekrace met wisselende kansen door Joep en mij werd gewonnen.

Om 12 uur zochten we onze slaapkamers op. Na 65 kilometer fietsen en heel veel lachen kwam de slaap snel op de Vale Ouwe.