Slakkensporen

Gisterenavond begon het rond kwart voor 7 te onweren. Gelukkig waren Ada en ik toen thuis. Het was een korte, maar hevige bui. Een mengeling van regen en hagel. Binnen 10 minuten viel er zeker 2 centimeter water. Voor de tuinen was dat goed.
Het was ook goed voor de slakken. Vanmorgen liep ik om 10 voor 7 de deur uit om langs de weilanden aan de rand van de Stevenshof de laatste looptraining voor de marathon van Leiden van aanstaande zondag af te werken.

Ik koos ervoor om ongeveer 4,2 kilometer te lopen, zo'n 10% van de afstand, die ik zondag af moet leggen. Op het fietspad zag je veel slakken en slakkensporen. Door de harde bui van 12 uur ervoor was alles vochtig en dan zijn slakken in hun element.

Denk nu niet, dat ik in een slakkengang liep op deze laatste training. Ik probeerde in marathontempo te lopen, ongeveer 10,5 kilometer per uur. In dat tempo finish ik in een tijd om en nabij de 4 uur.
Na ruim 20 minuten gelopen te hebben, ontbeet ik samen met mijn vrouw. En om ieder misverstand de wereld uit te helpen: we aten geen slakken!