Boodschapper

In deze tijden van coronacrisis zijn mijn vrouw en ik de boodschappendienst voor haar ouders. Van de kinderen wonen wij het dichtst bij, dus het spreekt voor zich, dat wij deze taak op ons hebben genomen. Een paar keer in de week vervullen wij deze taak met liefde.

Vanmorgen fietsten wij naar de boerenmarkt en "De Brandnetel" in Leiden, waar we het boodschappenlijstje afwerkten.

Mijn vrouw fietste naar haar werk, ik reed door naar het huis van mijn schoonouders, waar ik op de gebruikelijke veilige manier de levensmiddelen afleverde.

Nu kan ik mezelf als boodschappenjongen betitelen, maar boodschapper klinkt een stuk gewichtiger. En dat laatste klopt als je de boodschappen in je fietstas vervoert.

Daarna fietste deze boodschapper naar huis toe, waar hij zijn dagelijkse portie thuiswerk deed. Na de persconferentie van premier Rutte gisteren ziet het er naar uit, dat de bibliotheek pas op 1 juni weer open kan. De bibliotheek heeft een verbruiksvergunning en vergunninghouders zijn vermoedelijk tot die datum gesloten.

Na met Ada te hebben geluncht, fietsten we naar de volkstuin, Het was halfbewolkt. In het zonnetje was het heerlijk, in de schaduw van de wolken was het een stuk frisser. Nog frisser was het vannacht.

Vooral op klomphoogte.

Het is maar goed, dat we niet bij het krieken van de dag naar de volkstuin gegaan zijn, want dan zou het aardappels poten een koude klus geworden zijn.

Ik gaf de planten op de tuin water, terwijl Ada wat peulvruchten plantte. Daarvoor moest ik aan het eind zelfs naar de sloot lopen, want de watertonnen waren inmiddels al bijna leeg. Dat hadden we begin maart na alle overvloedige regenval in de voorafgaande maanden niet kunnen denken.

Over het fietspad, dat is aangelegd op een voormalige spoorlijn, fietsten we linea recta naar huis toe. Maar dat is logisch. Met deze boodschapper zit je altijd op het juiste spoor....