Stapvoets langs de bollen

Een vrij koude nacht was de opmaat voor een warme dag.

Na ontbeten te hebben vertrok mijn vrouw naar haar werk voor weer een drukke dag. Deze thuiswerker heeft het wat rustiger. Met het oog op een eventuele verlenging van de sluiting van de bibliotheek tot 1 juni, fietste ik naar filiaal Hoornes/Rijnsoever voor een klein klusje.

Vandaar fietste ik door naar Noordwijk, waar ik bij Joop Beenakker een bijlage van Trouw ging bezorgen met daarin een artikel over het einde van "The Beatles" 50 jaar geleden.

Daar de eerste dirigent van "Oktopus" en het allerbraafste koorlid de anderhalve meter afstand in stand wilden houden, gingen we niet binnen, maar buiten in de tuin zitten.

Na een klein uur gezellig bijkletsen stapte ik op de fiets naar Norwegian Wood, pardon, Noordwijkerhout.

Daar bezocht ik het graf van mijn oudste broer Kees en zijn vrouw Fia. Het is alweer 3 jaar geleden, dat we hem naar zijn laatste rustplaats brachten.

Door de rustige Bollenstreek, die nu op zijn allermooist is, fietste ik naar het land, waar zijn verzameling bijzondere bloembollen wederom tot volle bloei kwam.

Het was geen hollen door de bollen, maar stapvoets langs de bollen.
Na met mijn neef Eric een kop thee gedronken te hebben, fietste ik langs diverse bloeiende bollenvelden op huis aan.
Om half 3 zat ik net aan mijn lunch, toen Ada thuiskwam. Zij ging naar de volkstuin, ik ging eerst de bos met narcissen in alle kleuren en maten naar mijn schoonouders brengen.

Ik ben nooit een ideale schoonzoon geweest, maar nu begint het er toch een klein beetje op te lijken....
Ik deed nog even wat boodschappen bij "Odin" voordat ik naar de volkstuin trapte. Daar hielp ik Ada met het net over de peulvruchten leggen, terwijl ik ook nog her en der wat water gaf in de tuin. En dat was maar goed ook, want de aangekondigde regenbui stelde weinig voor.

Na 43 kilometer fietsen deed ik nog wat thuiswerk, waarna we nog even met onze kleinzoon skypten. Ik heb de kleine man al een maand niet in mijn armen kunnen sluiten.