Hagelwit

Een week na de Zevenheuvelenloop had ik met Hans Boers bij station Voorschoten afgesproken. Om half 3 zette ik mijn fiets op slot en wachtte in het zonnetje op mijn trainingsmaat. We dachten op de Palelaan, dat we tussen de buien door konden lopen, maar ter hoogte van de Landgoederenroute net voorbij raadhuis "De Paauw" moesten we onze mening herzien.
Donkere wolken pakten zich boven ons samen en daaruit kwam de eerste winterse neerslag van de winter van 2015-2016 naar beneden zetten. Nu heeft het lopen in de hagel wel iets. Je voelt je dan al snel een bikkel.
Dat klopte in mijn geval ook wel een beetje, want meteen vanaf het begin van de duurloop van 12 kilometer voelde ik mijn bovenbenen. Net alsof ik gisteren een lange loop gedaan had. Maar goed, als het nodig is, kan ik bikkelhard zijn voor mezelf. Ik zette door en probeerde aan te haken bij Hans, die veel soepeler liep dan mij.
Maar het was niet alleen afzien vandaag. Het was ook genieten. Zoals van de hagel op het mos.

(Foto: Michiel Tebbes)
In een minuut of 5 was het mos hagelwit geworden. Op de Horstlaan liepen we weer in het zonnetje, om bij de Velostrada weer op een korte hagelbui getrakteerd te worden. Het was niet bepaald hagelslag van Venz....

Na afscheid genomen te hebben van Hans, fietste ik op huis aan. Het fietspad was gewoon nat, maar op de houten bruggen lag een hagelwit hageldek. Daar fietste ik toch maar wat rustiger en voorzichtiger bij dit voorproefje van wat ons de komende winter te wachten staat.