"Het zal toch niet gebeuren, dat we ons verslapen?", spookte het door mijn hoofd.
Ik sliep vrij snel, om een uur of 10. Om 1 uur werd ik wakker en de slaap kwam niet meer, tot ik van half 5 tot half 6 nog een uurtje meepikte. En dan mijn vrouw. Die was na 2 slechte nachten haar schade aan het inhalen.
Om 6 uur stapte ik uit het bed en ging mijn nagels knippen, waarna ik de klerentassen gereed maakte voor vertrek. Om 7 uur zaten we in the Dining Room voor een echt English breakfast inclusief bacon, scrambled eggs en toast. We haalden de fietsen uit de garage en reden de kilometer naar de veerhaven.
Tijdens het wachten hoorde ik van Engelse fietsers, dat de problemen tussen Calais en Dover, waar immigranten massaal Engeland illegaal willen bereiken er voor gezorgd heeft, dat veel passagiers nu via Harwich reizen. Dit zorgde ervoor, dat fietsers dit weekeinde niet op de boot mee konden, hetgeen normaal gesproken nooit een probleem was.
Om kwart over 8 stonden we in de rij, een half uur later mochten we aan boord. Geheel volgens het routeboekje vertrok de "Britannica" om 9 uur.
Zo konden we nog eenmaal genieten van het uitzicht over the Stour, Harwich en Felixstowe, voordat we de Noordzee op voeren.
Eenmaal buitengaats brachten we de bootreis vooral lezend door.
Ada las "De gelukkige klas" van Theo Thijssen uit en begon aan "Erik" van Godfried Bomans, ik vorderde in "Ventoux" van Bert Wagendorp.
Om kwart over 5 mochten de fietsers als eersten van de boot. Het was in Nederland een stuk warmer dan in Engeland. Via de Noordzeeroute fietsten we op huis aan. Bij Den Haag en Wassenaar zagen we diverse ontwortelde bomen. Dit bleek veroorzaakt te zijn door zware regen- en onweersbuien anderhalve week terug.
Op de volkstuin gaf ik de planten in de kas water, terwijl Ada wat groenten bij elkaar scharrelde voor de macaronischotel van vanavond. Om 10 uur waren we thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten