Cederen

Er zijn van die dagen, die redelijk vol te noemen zijn. Vandaag was zo'n dag. Na het ontbijt fietste ik met Ada naar de Herenstraat, waar we samen boodschappen deden bij "De Helianth". Ik fietste door naar Voorschoten, waar ik de boodschappen voor mijn schoonouders wegbracht.
Om kwart over 11 fietste ik naar station Voorschoten, waar ik met Hans Boers had afgesproken. Samen zouden we door "De Horsten" gaan lopen op deze bewolkte maar droge zaterdagmorgen.

Na een rondje van 8 kilometer door en om dit koninklijke landgoed, dat in elk jaargetijde mooi is, fietste ik naar huis, waar ik me douchte voordat ik met mijn vrouw lunchte. Aansluitend stapten we  weer op de fiets. Dit keer was de Lokhorstkerk onze bestemming. Daar zouden we onder leiding van Wim de Ru alles doorzingen van de "Misa Criolla" en 3 nummers uit de "Navidad  Nuestra" van de Argentijnse componist Ariel Ramirez.

Het Project Opus Cuatro van de Leidse Koorprojecten ligt aardig op schema. Natuurlijk waren er wat schoonheidsfoutjes, die door Wim op humoristische wijze werden gecorrigeerd, maar als geheel was het een geslaagde oefenmiddag.

We fietsten vanaf de Lokhorstkerk door naar mijn schoonouders. Terwijl Ada de Victoriabaars bakte en de aardappels met broccoli kookte, bogen wij ons over het cryptogram in Trouw. Zo leerde ik weer een nieuw woord kennen. Bij de omschrijving  "houterig afstand doen van" bleek het woord cederen te horen, waarbij heel duidelijk is, waar het houterige vandaan kwam..

Je bent nooit te oud om te leren. En dat op een goedgevulde dag.