Neerlands Hoop in Panama

Deze dagen staan twee buitenlanden volop in de belangstelling: Oekraïne en Panama. Zo op het eerste oog lijken ze weinig met elkaar te maken te hebben, maar in de praktijk bleek dat ineens een tikkeltje anders te liggen.

Afgelopen week kwamen "The Panama Papers" naar buiten.

Voor miljarden aan weggesluisd geld kwam boven water, waaronder in totaal zo'n 72 staatshoofden betrokken zijn bij het schandaal.

Daaronder ook de Oekraïense president Porosjenko. En dat een paar dagen voor het referendum....
Maar de grootste stokebrand in die contreien is ook van de partij als het aankomt op het verdonkeremanen van miljarden: de Russische president Vladimir Poetin.

Zoiets maakt de keuze bij het referendum wel lastig. Porosjenko gun je geen "Ja", maar Poetin gun ik het nog minder. Ik ben nog niet vergeten, en hopelijk andere Nederlanders met mij, dat een Russisch bataljon de MH17 uit de lucht geschoten heeft.

Ik stem dus bij het referendum morgen "Ja". Het gaat bij het referendum over een associatieverdrag, waarvan Europa die heeft met een vijftigtal andere landen! Daarbij zijn er een paar, waarin nadrukkelijk staat, dat dit de eerste stap is op weg naar toetreding tot de Europese Unie: Servië en Turkije, het land waar de pers gemuilkorfd wordt door de sultan met het paleis met 1000 kamers.

In het associatieverdrag met de Oekraïne ontbreekt deze zinsnede. Ik kan dus met een gerust hart kiezen voor het land van de promovendus Mariya Medvedyeva, die ik heb leren kennen in de Leidse IJshal. Ze was op met schaatsen net zo gedreven als ik. Het druist tegen mijn gevoel in om te zeggen: "Jij hoort er niet bij!"

Degenen, die het referendum georganiseerd hebben, hebben vorige week te kennen gegeven, dat het hen helemaal niet om de Oekraïne gaat. Zij zijn gewoon tegen de EU. Dat mag, maar had dan een referendum aangevraagd over dit punt.

Het onder een valse vlag aanvragen van een referendum, rijdt toekomstige referenda in de wielen.

Zoals die over TTIP.

Europa moet de vaak slechtere Amerikaanse standaarden voor consumentenbescherming, sociale rechten en milieubescherming accepteren.

Dan voeren we Amerikaanse wetgeving in Europa in zonder dat burgers of parlementen daar nog iets over te zeggen hebben. Grote bedrijven kunnen overheden aanklagen voor speciale tribunalen als zij democratisch beleid aannemen dat hun kansen op winst aantast. Dit kost de belastingbetaler soms miljarden euro’s.

En vandaar is het maar een klein stapje naar Panama.

In de jaren '70 zong Neerlands Hoop er al over, niet wetend, dat het een jaar of 40 hoogst actueel zou worden door een tweetal beroemde voetballers in "The Panama Papers": Lionel Messi en onze eigen Clarence Seedorf.

Voor Seedorf heb ik al een toepasselijke straf bedacht: hij krijgt iedere dag een strafschop!