De film is gebaseerd op het leven van Eddie Edwards, een Engels oud-schansspringer, die met een afstand van 105 meter de Brits recordhouder is.
Hij was de eerste Britse schansspringer ooit actief op het Olympisch toneel, maar bekender werd hij vanwege zijn onkunde in de sport. Daarbij droeg hij een bril, waarvan de glazen voortdurend besloegen. Hierdoor kon hij tijdens het springen vanaf de schans nauwelijks iets zien. Hij eindigde dan ook als laatste op zowel de 70 meter- als de 90 meter-schans.
Zijn manier van springen, aparte verschijning en gebrek aan succes maakten hem ontzettend populair bij de volgers van de Spelen over de gehele wereld. Vanuit het niets was hij een Olympische legende en wereldberoemd. Zijn manier van springen en de manier waarop hij uiteindelijk terechtkwam werden vergeleken met de vallende duik van een adelaar, waarna hij de bijnaam "Eddie the Eagle" kreeg. Hoe slechter hij presteerde, hoe populairder hij werd.
Weet u nog, wie Olympisch kampioen schansspringen werd in Calgary? Waarschijnlijk niet. Maar dat "Eddie the Eagle" onbedreigd laatste werd, weet u vast nog wel.
Wat dat aangaat is hij de evenknie van de Spaanse schaatser Antonio Gómez Fernandez, beter bekend als Antonio Gomez. Hij nam tussen 1977 en 1982 deel aan internationale wedstrijden namens zijn land. Onder het Nederlandse schaatspubliek genoot deze antiheld een aanzienlijke populariteit.
Helaas hebben de bobo's dit soort atleten van de kampioenschappen geweerd. Zij geven de prestaties van de toppers veel meer reliëf, doordat het grote publiek zich kan vereenzelvigen met deze "stuntelaars", die trouwens vaak nog behoorlijke tijden hebben weten neer te zetten. De beste tijden van Gomez zijn lang blijven staan als officieel Spaans record. Die zijn nu uit de boeken gereden door Iñigo Vidondo.
Op een film over Antonio Gomez zullen we vermoedelijk nog lang moeten wachten. Wat dat aangaat is "Eddie the Eagle" hem met een reuzensprong voorbij gestoven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten