Twee paar skeelers

Sommige dagen verlopen toch een tikkeltje anders, dan je dacht. Tot het eind van de middag liep alles volgens planning. Met mijn vrouw was ik naar Joep gegaan. Op het station in Hillegom namen we afscheid van elkaar. Ada ging naar Amsterdam, waar ze naar een uitvoering van "The Armed Man" van Karl Jenkins, waarin onze jongste dochter in het orkest meespeelde.

Ik ging terug naar Leiden, daar ik om half 8 op de skeelerbaan in Leiderdorp zou moeten zijn. Een paar keer per jaar krijgen we les van Marieke van Hoek. Technisch heeft ze zo'n voorsprong op ons, dat we er altijd van leren en we veel nieuwe oefenstof krijgen gepresenteerd.
Voordat ik na in mijn eentje gegeten te hebben naar Jos Drabbels fietste, keek ik nog even naar mijn mail. Daarin las ik, dat mijn schoonvader ter observatie in het ziekenhuis in Leiderdorp lag. Alvorens ik mijn skeelers aantrok, ging ik uiteraard op bezoek. Ik stak met mijn fiets de nieuwe fietsbrug over de A4 over, zodat ik nog 20 minuten met hem kon praten voordat het bezoekuur was afgelopen.

Zo kwam ik halverwege de les op de skeelerbaan.

Om kwart over 8 viel ik met mijn neus in de boter. Nog voor ik een rondje in had kunnen rijden, hadden we een lastige oefening met de double push.
Met zijn drieën moest je de oefening uitvoeren. De binnenste skeeleraar moest op een been in een vloeiende beweging zowel naar links als naar rechts af te zetten. Om te voorkomen, dat het te druk zou worden in het ziekenhuis, werd deze evenwichtskunstenaar aan beide zijden ondersteund door twee andere skeeleraars.
U raad het al: na nog geen 100 meter gereden te hebben mocht ik in het midden van een trio vreemde capriolen uithalen zonder te vallen. Een geruststellende gedachte.

Desondanks was ik er niet rouwig om, dat ik mijn plaats in het midden kon verlaten. Marc Onnen kwam de baan op. Hij skeelerde voor het eerst van zijn leven. Ik ontfermde me over hem en gaf hem een aantal basale aanwijzingen. Zo ging het beter met de geleende skeelers, maar Marc trok een tweede paar skeelers aan, waarmee het beter ging. Voor een eerste keer reed Marc heel behoorlijk.

Na de les mocht ik ook een tweede paar skeelers uitproberen. Eentje met grote wielen. In het schemerduister reed ik 2 rondjes op de skeelers van Peter Frederiks. Een frame met 4 wielen van 100 millimeter in plaats van 5 van 80 millimeter scheelt toch wel een slok op een borrel. Het rijdt een stuk makkelijker.
In principe wil ik de skeelers wel overnemen, maar eerst wil ik er eerste een keer een hele training op rijden. Maar die training komt pas na de marathon van Leiden.