Vanmorgen fietste ik met mijn vrouw naar de Breestraat om te kijken of er nog iets van onze gading te vinden was bij de opheffingsuitverkoop in de nog niet zo lang geleden volledig opgeknapte winkel. Met lange wachtrijen voor de kassa's vonden we wel wat spullen, die we konden gebruiken. Ik ben benieuwd, wat er in dit enorme pand gaat komen. De leegstand van winkels in de Sleutelstad krijgt zo in ieder geval een flinke impuls.
Maar ja, zolang de aankopen via internet jaar op jaar toenemen, met alle negatieve gevolgen voor het milieu van dien door talloze bestelbusjes, die het hele land doorkruisen, zal de krimp van het winkelbestand alleen maar groter worden.
Waar wij op hopen, dat het groter gaat worden is de aardappeloogst. Vanmiddag fietsten Ada en ik naar de volkstuin, waar we een paar uur in de weer zijn geweest met het poten van 4 verschillende soorten aardappels.
Waar we dat vorig jaar deden bij een zonsverduistering, daar ging de zon nu schuil achter een wolkendek. Desondanks was het in de luwte van de tuinhuizen en schuurtjes prima uit te houden.
Nu is het poten van de piepers best zwaar werk. Met het oog op de eerste 30 kilometer, die ik morgen ga lopen, is het niet de beste voorbereiding. Maar ja, de kost gaat voor de baat uit. In het najaar en de winter kunnen we bijna een half jaar aardappels uit eigen tuin eten.
Wat dat aangaat is tuinieren in diepste wezen niet veel anders dan sporten. Je moet eerst zaaien of poten voordat je kunt oogsten, net zo goed als dat je veel moet trainen voor je kunt presteren. En daar moet je soms een aardig tijdje op wachten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten