Na ons aangemeld te hebben bij het bestuur van de Leidse Koorprojecten liepen we de kerk in, waar Joop voormalig IJVL-trainer Nico Koek tegen het lijf liep, die bevriend was met de veel te vroeg overleden Jan Beenakker.
Bas, Nel, Tim Sheila, Rob en Margriet kwamen ook, zodat het Schelvispekel-koor compleet was toen dirigent Jetse Bremer om half 11 met de repetitie aanving.
Na het inzingen kregen we op humoristische wijze uitleg over "The Beatles", zoals over de uitspraak en de gebruikte ritmes, waarbij je meestal net iets eerder in moest vallen dan je verwachtte. Doordat we rondom de pianospelende dirigent zaten, werd dit instrument diverse keren heen en weer gereden tussen de stemsoorten. Van sopraan naar tenor en dan van alt naar bas.
Daar dit niet echt efficiënt was, werden we halverwege de ochtendsessie staand in een halve cirkel op en naast het podium neergezet. Het ging inderdaad beter. De dirigent nam alle tijd om de puntjes op de i te zetten, zodat we bij het begin van de lunchpauze nog maar 3 nummers doorgezongen hadden.
Daar Ada en ik vaker in de Lokhorstkerk gezongen hadden, aten wij ons lunchpakket op de verscholen binnenplaats achter de kerk. Het was er met de sluierbewolking goed uit de houden.
Na de pauze ging het tempo fors omhoog. Er waren nog 8 nummers van John Lennon en Paul McCartney te gaan. Het lastigste nummer was zonder twijfel "Penny Lane". De bassen kregen het verwijt, dat we te weinig geoefend hadden thuis. Dat staat nog te bezien. Daar je in de baspartij telkens in moet vallen met slechts een paar noten, valt dit met de oefenbestanden thuis slechts moeizaam te repeteren. De komische noot was er bij dit nummer ook. Een stevige sopraan nam hoog en zuiver zingend de trompetmelodie voor haar rekening. Klasse!
Maar het meest hilarische moment kwam bij "Lady Madonna", waarbij de sopranen opgedragen werden om "po po po po" op een dusdanige manier te zingen, dat het veel weg had van kakelende kippen. De uitdrukking "Het lijkt wel een kippenhok" als er veel vrouwen bijeen zijn, was gisterenmiddag niet ver bezijden de waarheid.
Met de vrolijke klank van "Ob-la-di-ob-la-da" nog in het hoofd wandelden we na afloop van de zeer gezellige repetitie naar "De Waag", waar we op het terras een drankje namen. Bas en ik hadden de lachers op onze hand, toen we een Paasij bestelden.
Maar het lachen verging enkelen, toen ze de rekening kregen en ze tot de conclusie kwamen, dat een enkel door hen bestelde glaasje wijn € 6,20 bleek te kosten.
Joop fietste naar Noordwijk toe, wij wandelden naar "La Bota", waar we een prima avond hebben. Het restaurant van trainingsmaat Michel Versteegen is goed, goedkoop en gezellig!
Om een uur of 9 wandelden we langs de mooie Leidse grachten naar het Haagwegparkeerterrein, waar we afscheid namen van onze muzikale vrienden. Over 2 weken gaan we op herhaling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten