De bloes is grijs-wit gestreept. Niet bepaald iets, wat ik uit mezelf uit zou kiezen, maar minder erg dan ik had gevreesd. Of om het in het Engels te zeggen: "It could be worse!"
Maar het ergste moest nog komen. Na de complimenten over mijn korte kapsel kreeg ik nu van een kwartet collega's te horen: "Keurig!"
Op zulke momenten rijzen de haren me te berge.
Je hoeft er niet als Floddertje uit te zien, maar bij "Keurig!" voel ik me toch altijd ongemakkelijk. Wat dat aangaat voel ik me geriefelijker in deze outfit. Het verschil tussen keurig en kleurig!
Wat dat aangaat ben ik nog altijd een representant van de protestgeneratie.
Wat dat aangaat volgden Ada en ik het advies van de vorig jaar overleden Armand op. We zochten de Bollenstreek op. Volgens het Leidsch Dagblad was de Keukenhof nu op zijn allermooist. Welnu, dat gold ook voor de rest van de Bollenstreek.
Ik had met mijn vrouw in Voorhout afgesproken. Samen fietsten we langs het bollenveld van mijn oudste broer Kees. Zo kwamen we op het parcours van "Hollen door de bollen" terecht, waarvan we naast een stuk langs de bollenvelden ook nog over het terrein van de Keukenhof fietsten, waar ik 3 weken geleden gelopen had.
Vanaf hier fietsten we naar Hillegom, waar we samen met Bas en Nel een gezellige middag hadden. Ada had voor het avondeten gezorgd: pompoensoep, zelf gebakken brood, een verse slamix en een kwarktoetje met cranberrysaus.
"It could be worse!"
Om half 9 fietsten we tegen de koude vrij harde wind in naar de Sleutelstad terug. Tot de zon achter de horizon verdwenen was konden we genieten van de kleurige bloemenvelden. Daarna koelde het snel af.
Met gevoelstemperaturen onder nul trok toch maar mijn handschoenen aan en zette mijn Fryslânmuts op. Ik zag er weer keurig uit. Pardon, kleurig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten