Rood

Ajax is de club van rood en wit, maar gisterenavond was het de club van rood. Twee rode kaarten krijgen in een en dezelfde aanval is ronduit bizar.

Het was dan ook een knotsgekke wedstrijd, waarbij de scheidsrechter een zeer cruciale rol speelde. Maar het is te simpel om de scheidsrechter de schuld van alles te geven. Het is namelijk niet de eerste keer, dat Ajax een riante verspeelt. Met de tweede helft van Ajax-Tottenham Hotspur in de halve finale van de Champions League als meest pregnante voorbeeld.
In de Eredivisie is dit namelijk ook al een paar keer gebeurd en meestal kwamen de Amsterdammers dan met de schrik vrij. Er zit dus iets in het spel, waardoor het op een of andere manier mis kan gaan. Bravoure kan de Ajacieden niet ontzegd worden, maar het lijntje tussen zelfvertrouwen en arrogantie is soms akelig dun. Hoogmoed komt voor de val.

De oorzaak is vermoedelijk, dat de concentratie wegebt, als het te goed gaat. Concentratie is uiterst belangrijk in de sport. Te weinig concentratie is niet goed, overconcentratie ook niet. Je moet de juiste balans tussen spanning en ontspanning weten te vinden. Dat is simpel gezegd, maar het is uiterst moeilijk.

Wat dat aangaat heeft Ajax gisteren wel een flinke stap gezet op het vlak van mentale weerbaarheid. De riante voorsprong ging verloren, maar de manier, waarop tegen Chelsea voor iedere meter geknokt is en met 9 man nog kansen werden gecreëerd, is van onschatbare waarde. Nooit opgeven!

Als Ajax-fan vond ik het waardeloos, dat de 4-1 voorsprong verloren ging, maar als voetballiefhebber heb ik met volle teugen genoten van de wijze, waarop de 4-4 over de streep werd getrokken. Het was een krankzinnige wedstrijd, maar juist dit soort wedstrijden maakt de sport zo leuk!