Coronacoupe of "Je krijgt een artistiek gezicht!"

Bij velen ging een zucht van verlichting, dat een paar weken geleden de kappers weer mochten gaan knippen. Eén van die mensen was mijn vrouw, die vond, dat ik nodig weer eens moest gaan. Ze vond de coronacoupe te lang worden. Zelf vond ik dat nog wel meevallen.

Maar goed, een paar weken geleden had ik een afspraak gemaakt bij Edwin Minnee voor vandaag.  Op dat moment was nog niets bekend over de mogelijkheid om deze zomer op vakantie te gaan.

Bij mijn trainingsmaat speelde dat probleem niet. Als schaatsers onder elkaar hebben we altijd voldoende gespreksstof.
Afgelopen weekeinde zei een buurvrouw tegen me, wijzend naar de coronacoupe: "Je krijgt een artistiek gezicht!"
Ik moest bekennen, dat dit rap verleden tijd zou zijn. Een artistieke loopbaan werd in de knop gesmoord.

Maar afspraak is afspraak. Zodoende fietste ik vanmorgen om 8 uur naar Katwijk, waar ik om half 9 op de kappersstoel plaats kon nemen voor een knipbeurt op anderhalve meter.

De Katwijkse kapper was niet bepaald geamuseerd, dat hij en al zijn collega's hun zaak 2 maanden moesten sluiten met het oog op de volksgezondheid.

Eergisteren had met stijgende verbazing toe te moeten kijken, dat op de Dam een massaal medisch experiment plaats vond om te kijken, hoe je de groepsimmuniteit flink kunt verhogen.

Tijdens het praten over van alles en nog wat veranderde de coronacoupe in een Beatleskapsel.

Na betaald te hebben stapte ik op de fiets naar mijn werk. Uiteraard na mijn schaatsvriend vriendelijk gedag te hebben gezegd.