Hockney's Eye

Met onze vriendengroep hadden we afgesproken om naar de tentoonstelling "Hockney's Eye" in het Teylers Museum in Haarlem te gaan.

We fietsten naar Leiden Centraal om vandaar de trein van de Sleutelstad naar de Spaarnestad te pakken. 

Daar gebruikten we de benenwagen om bij het prachtig aan het Spaarne gelegen museum te geraken.

Daar haalden Ada en ik onze kaartjes op, waarna we met ons negenen de tentoonstelling met eigen ogen gingen aanschouwen.

Want af en toe konden we onze ogen niet geloven. 

David Hockney zette ons regelmatig op het verkeerde been door een totaal ander perspectief te hanteren dan wij bij de goede tekenlessen op Pedagogische Academie "De la Salle" geleerd hebben.


Uiteraard maakten we grappen over ons vastlijmen, zeker nadat een tekst op de muur begon over het lijnperspectief, hetgeen soepel te veranderen is in het lijmperspectief. Maar ja, je hebt altijd meester boven meester.

Het hoogtepunt van de tentoonstelling was dit kunstwerk.

Over perspectief gesproken!
Er zijn in het Teylers museum ook nog oude meesters, die ik als schaatser vanuit mijn eigen perspectief op de gevoelige plaat vastlegde.

Alleen deze winterse schilderijen maken het een bezoek aan Teylers Museum waard.

Om half 5 verlieten we het museum en wandelden in de afkoelende lucht naar de Oude Groenmarkt, waar we op het terras van "Toujours" neerstreken.

We hadden het met elkaar gezellig met menig schaterlach, maar tegelijkertijd zaten we met plaatsvervangende schaamte, want in deze tijd, waarin iedereen opgeroepen wordt om zuinig te doen met energie, stond de terrasverwarming voluit te loeien. En "Toujours" was beslist niet het enige terras waar men bezig was energie op grote schaal te verkwisten.

Waar blijft de overheid? Waarom wordt net als in Frankrijk terrasverwarming niet meteen verboden? 

Bij "Thialf" liggen zonnepanelen al 2 jaar werkeloos op het dak, ondanks dat de Friezen de door de verzekeringsmaatschappij geëiste aanpassingen hebben aangebracht, in heel Nederland wordt dagelijks een veelvoud aan het energieverbruik van deze schaatstempel met terrasverwarming nutteloos de lucht ingeblazen. De zegeningen van de vrije markt....

Na ons borreluur wandelden we naar "Luca", een gemoedelijk Italiaans restaurant aan de overzijde van het Spaarne. Daar sloten we op smakelijke en gezellige wijze ons bezoek aan David Hockney af.