Via de Velostrada fietste ik naar Hans Boers toe. Hij leidde me via sluipwegen naar het Centraal Station van Den Haag, waar we de fietsen in de bewaakte stalling stalden. We wandelden naar het druk bevolkte Malieveld, waar we de andere lopers van Diep Advocaten opzochten.
Sommige lopers kende ik al via GBA Accountants, bij anderen was het een kennismaking.
We speldden de startnummers op onze borst en zetten onze tassen in het tassenrek in de kleedkamers.
Na op het drassige Malieveld ingelopen te hebben, gingen Hans en ik naar startvak 2, waar we om 7 minuten over 12 weggeschoten werden. De eerste startgroep, op papier de snelste, was om 12 uur al vertrokken, dus daar zouden we geen last van hebben. Dachten we....
We hadden nog geen 3 kilometer gelopen, of we hadden de staart van de eerste groep al bijgehaald. Er liepen zelfs pacers mee met een bord van 1.05. Hoe is dat mogelijk? In het gedrang raakte ik het contact met Hans kwijt, die 10 tot 20 meter voor me liep na een voortvarende start. Daar we constant moesten slalommen kwam ik soms wat dichterbij en soms verloor ik wat terrein.
In ieder geval bevorderde deze drukte op de smallere stukken van het traject het vasthouden van het tempo van de eerste kilometers niet. Telkens moest je je inhouden, zelfs aan de rand van het kleurrijke lint lopers. Op een van de smalle stukken raakte ik ingesloten en verloor ik Hans uit het zicht. Halverwege stond de klok op 22:47.
Na 6 kilometer was de eerste en enige drinkpost. Daar de zon scheen, voelde het lekker warm aan. Ik zweette behoorlijk en nam een beker water en een AA-drink. Deze drinkpost kostte me zeker een halve minuut, maar als je dorst krijgt, ben je te laat. Het kostte me even, voor ik weer in mijn ritme zat, maar op de brede weg naar het Malieveld kon ik eindelijk weer aan de inhaalrace beginnen, vooral door af en toe het verder lege fietspad te kiezen, waar je door kon kachelen.
Uiteindelijk leidde dit er toe, dat ik exact 2 minuten na Hans binnen kwam: 45.41 om 47.41 netto. Hans kon de tijd van de eerste helft doortrekken, ik had een verval van 2 minuten.
We hadden nog even de tijd, voor de rest van ons team binnen was. In de kleedkamer vond Hans een munt van 10 Deense kronen. Wie het verloren is, kan zich melden....
Wij meldden ons bij de tafel, waar we voor de start ook gestaan hadden. Zo vernamen we, hoe het de anderen was vergaan. Uiteindelijk zijn we dankzij onze 3 snelste lopers 63e geworden van de 299 business-teams.
Na de groepsfoto wandelden we naar een café/restaurant in de Haagse binnenstad, waar we klonken op de goed verlopen 10 kilometer van de City-Pier-City. Onderwijl regende het, zodat de lopers van de halve marathon het met het weer minder troffen dan wij.
Nu we het daar toch over hebben: wij bekommerden ons om onze overzeese gebiedsdelen. Om hun economie te versterken, besloten we tot de aankoop van Texelse Skuumkoppe.
Met zijn zessen wandelden we naar het Centraal Station, Hans en ik om onze fietsen op te halen, de anderen om de sneltrein te pakken.
De fietsers waren bescheiden. Zij poseerden bij de sneltrein op 2 benen: Dafne Schippers.
Er werd zelfs een officiële foto van ons gemaakt. Vooral de achterzijde vond ik zeer interessant.
In 24 uur tijd ben ik lid van verdienste én supersprinter geworden. Nooit eerder heeft deze diesel gedacht, dat dat zo makkelijk zou gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten