Voorschotenloop

Op onze trouwdag zou ik de 10 kilometer gaan lopen bij de Voorschotenloop. Dat past wel bij ons, want op 20 maart 1983 was ons trouwfeest in het inmiddels afgebroken oude gebouw van "Het Kompas" in Noord-Hofland.

Na het ontbijt trok ik mijn sportkleding aan om om kwart over 11 fietste ik naar de voetbalvelden van Voorschoten '97, waarvandaan we zouden starten. Ik schreef me zowaar een keer niet in voor de langste afstand, omdat ik bij de Bert Grotenhuis Bokaal toch behoorlijk diep gegaan was.
Bij aankomst werd ik, voordat ik ook maar 1 meter gelopen had, hartelijk verwelkomd door speaker Teun de Reede. Met startnummer 2097 op de buik gespeld begon ik met het rekken en strekken en het inlopen langs de lijn van het hoofdveld, waar ik in de vorige eeuw regelmatig voor grensrechter mocht spelen bij het jeugdelftal, waar Siebe in voetbalde. Het lijkt wel een eeuwigheid geleden.

Bij het laatste rondje inlopen hoorde ik ineens "Je denkt toch niet, dat je alleen loopt" achter me. Ik keek om en zag Jaap de Gorter met een lach van oor tot oor. Dat was helemaal het geval, toen hij zag, dat hij een langere afstand zou lopen dan mij. Jaap had zich ingeschreven voor de 10 Engelse mijlen.

Onder een zware bewolking begaven we ons naar het startvak, waar we om 10 over 12 mochten vertrekken. Ik liep met Jaap mee. Het tempo was wat rustiger dan bij een 10 kilometer. Het ging me erg makkelijk af. Zodoende rijpte bij mij een plan.
Bij de tunnel onder het spoor door bij de Horstlaan was de scheiding van de 10 KM en 10 EM. Ik liep met mijn Elfstedenmaat mee, ondanks de waarschuwingen van de verkeersregelaars: "U heeft een blauwe stip. U moet rechtdoor!"
Maar het tempo, dat we liepen, was zo lekker, dat ik het wel zag zitten om zo de 16,1 kilometer af te leggen. We liepen met een klein groepje door naar de Northeyweg en vandaar liepen we naar de achteringang van kasteel Duivenvoorden.

(Zie bij 1.32)
Zo kwamen we op een plek, waar ik nog nooit geweest was: de kasteeltuinen. Ondanks dat er nog vrijwel niets in bloei stond, vond ik het al erg mooi.

We slingerden een kilometer of 2 over de wandelpaden voor we het bord met 10 kilometer passeerden.


Via de zijingang liepen we naar de Horstlaan om een stuk langs de Veurseweg te lopen om nogmaals bospaden op te zoeken. Dit keer het bos achter "Rosenburgh". Voor de tweede keer kregen we een buitje op ons. Dit hadden we toch echt niet besteld.....
Over de Velostrada liepen we richting voetbalvelden. Er zat nog een klein slingertje in om de 16,1 kilometer vol te maken. Jaap en ik finishten in 1.23.18. Jaap werd daarmee 135e op de 10 Engelse mijlen. Met die tijd ben ik wel met afstand laatste geworden zijn bij de 10 kilometer! Maar ja, bij de tunnel bij de Horstlaan was ik er voor gewaarschuwd....