Hever Castle

Gisteren had ik tussen de spelletjes door "Broer", het Boekenweekgeschenk van Esther Gerritsen, uitgelezen, zodat ik vanmorgen bij het ontwaken om half 9 aan "Wilts erfenis" van Tom Sharpe kon beginnen, waarmee ik later schuddebuikend van het lachen Ada op het verkeerde been zette.

Zij stond toen in de keuken en vroeg aan Siebe, die op de w.c. zat: "Gaat het wel goed met je?"
Overbodig om te zeggen, dat dit het volume van mijn lachsalvo nog deed toenemen.
Dit geschiedde na het ietwat verlate Paasontbijt.

Terwijl de ene bui na de andere passeerde, maakten we "Legenden van Andor" af. Met enige moeite versloegen we de monsters.

Om 2 uur vertrokken we met de auto naar Hever Castle door het prachtige heuvelland van Surrey en Kent.

Na £ betaald te hebben inclusief de seniorenkorting voor 60-plussers, konden we het enorme park van het kasteel betreden.

Na een korte felle bui bij aankomst was het nu droog.

We wandelden derhalve eerst door de tuin met al zijn leuke hoekjes.




Zo kwamen we bij het meer, ondeveer net zo groot als onze eigen Vogelplas, maar wel dieper, waar je volgens mij bij goede winters, die in Engeland nog spaarzamer zijn dan bij ons, moet kunnen schaatsen.



Via een ander deel van de tuin liepen we over de ophaalbrug Hever Castle binnen. Gedurende het volgende uur volgden we de looproute door tal van kamers en zalen, die ieder een ander deel van de historie van Hever belichtte.

Vooral Anna Boleyn, die hier haar jeugd had doorgebracht en die later werd onthoofd in opdracht van haar man, koning Hendrik VIII, kregen veel aandacht.

Het was in die eeuwen trouwens geen gezonde bezigheid om koning of lid van het Britse vorstenhuis te zijn.

In twee eeuwen tijd sneuvelden ze bij bosjes of werden ze op een andere manier vermoord.


Om half 5 verlieten we dit mooie kasteen en op een bank in de tuin aten we de meegebrachte boterhammen en bananen.


Na een wandeling naar de huizen achter het kasteel kuierden we terug naar de parkeerplaats.





Met de auto reden we door het mooie landschap via Edenbridge weer naar Caterham over hellingen van 16% met mooie vergezichten.
Om half 6 waren we weer terug op ons logeeradres. Daar utterden we nog wat, terwijl de linzenschotel met aardappelen, paprika, broccoli en chorizo stond te pruttelen. Intussen kletterde de regen tegen de ramen en stak de wind op.

Na de vaat speelden we "Boonanza" en onder grote hilariteit "Love letters". Met zijn vieren is dit spel veel leuker dan met zijn drieën. Ana wist het spel tweemaal te winnen. Hieruit bleek, dat Spanjaarden hier veel beter met romantiek overweg kunnen dan Hollanders.

Om een uur of 12 zochten we de slaapbank op, waar de slaap inderdaad snel kwam.