Om half 7 fietste ik naar de Vondellaan, waar ik de clinic "Vallen voor volwassenen" zou geven. Ik wist niet, hoeveel deelnemers zich hadden opgegeven. Het betrof slechts 1 deelnemer, die zich bij nader inzien terugtrok.
Desondanks kon ik me nuttig maken. Er waren diverse G-schaatsers, maar er was geen trainer.
Terwijl IJVL-ers op de binnenbaan ijshockeyden en binnen de blauwe lijn op de buitenbaan een kunstschaatsclinic werd verzorgd, gaf ik onvoorbereid een schaatstraining aan de G-schaatsers. Toch handig, als je enig improvisatievermogen hebt.
Dat kwam me nog meer van pas, toen een van de kinderen van mijn vrijdagmiddaguur kwam schaatsen. Alle kinderen waren uitgenodigd om te komen, een meisje kwam opdagen. Ik paste mijn inmiddels bedachte schema nogmaals aan. Het meisje genoot volop van het rijden op de buitenbaan. Ik liet haar pootje over doen, terwijl ik haar rechterhand vasthield. Het ging heel aardig.
Al schaatsend verzon ik een paar oefeningen, die het meisje en de G-schaatsers samen uit konden voeren, zoals met zijn vieren elkaar voortduwen of in tweetallen elkaar optrekken. Daarbij zorgde ik er uiteraard voor, dat de 6- of 7-jarige vrijgesteld werd van deze lichte vorm van krachttraining werd.
Tijdens de training werden een tafel en 4 stoelen op het ijs op de buitenbaan gezet. Enkele bestuursleden tekenden de sponsorovereenkomst tussen de IJVL en Keylight Wireles Events werd op een zeer toepasselijke plek getekend.
Om 8 uur kregen we te horen, dat we het ijs moesten verlaten. Braaf en gehoorzaam als immer deed ik dat uiteraard onmiddellijk.
Ik klikte mijn kluunschaatsen van mijn Salomons en wandelde naar kleedkamer 2, waar ik mijn sportkleding uittrok en mijn feestkleding aan. Na diverse oudgedienden de hand te hebben geschud, kocht ik in de hal met het oog op de fietsvakantie van deze zomer een IJVL-wielershirt. Terwijl ik hier mee bezig was, stapte Ada de IJshal binnen.
"Daar zit iets achter", dacht ik, want anders had mijn liefhebbende echtgenote wel laten merken, dat ze ook naar het lustrumfeest zou komen. Na met Carl Flaman en Sjaak Stuijt gesproken te hebben en de nieuwe kledinglijn van de IJVL-kleding in de druk bezette kantine van de IJshal aanschouwd te hebben, kwam de aap uit de mouw.
Eerst werd Bert Staal naar voren geroepen en na een praatje werd hij benoemd tot lid van verdienste. Ook Pieter Scargo onderging dit ritueel.
Het kwartje viel bij mij en inderdaad, ook ik werd naar voren geroepen en na een interview door Max Blondeau werd ook ik lid van verdienste. Dit vanwege het een kwart eeuw op enthousiaste wijze schaatsles geven. Dat kon ik beamen. Je krijgt slechts eenmaal de kans om kinderen en anderen voorgoed aan de prachtige schaatssport te binden: in het begin. Een eerste indruk kun je ook maar één keer maken.
Daarnaast kwam dit blog nog aan bod. Er sprak een brede visie uit. Wat dat aangaat draag ik mijn naam met ere uit.
Het eerste, dat mij te binnen schoot in mijn dankwoord, was een vraag aan penningmeester Hans Post, gebaseerd op de beroemdste creatie van Koot en Bie. Jacobse en Van Es.
"Met Jacobse en Van Es in gedachte zou ik bij de benoeming tot lid van verdienste willen vragen: "Wat schuift 't?""
Ik kreeg geen helder antwoord op deze simpele vraag, hoewel het later op de avond aangeboden Texels bockbier prima smaakte. Ada vertrok om een uur of 11 naar huis, ik volgde na diverse IJVL-ers wat uitgebreider gesproken te hebben, een uur of 2 later, waar ik ook nog eens verdienstelijk bleek te kunnen slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten