Eerste skeelertraining

Mijn skeelerseizoen begint na de marathon van Leiden pas. Ondanks dat ik deze 42.195 dit jaar niet heb gelopen, doch slechts de helft, bleef deze traditie toch in stand.

Doordat ik de volledige marathontraining heb afgewerkt, was er geen gelegenheid om "tussendoor" nog even te skeeleren. Dat de kers op de taart ontbrak was gewoon overmacht.
Zodoende fietste ik vanavond om 7 uur naar de skeelerbaan van Leiderdorp. Op het fietspad langs de Korte Vliet voelde ik, dat mijn fiets een flinke zet mee kreeg. Jos Drabbels skeelerde naar "Swift" toe. Vandaar zou hij met een groep IJVL-ers de polder in trekken.
Op de fiets moest ik vol gas geven om Jos bij te houden. De teller kwam regelmatig boven de 30 kilometer.
"Straks gaat het nog harder", zei mijn trainingsmaat.
Ik fietste door naar Leiderdorp, waar ik Jan Verlind tegen kwam. Hem had ik al een tijd niet gezien, dus ik kletste eerst maar even bij, voordat ik mijn skeelers aantrok.

De eerste rondjes voel je je een absolute beginner, maar daarna komt het gevoel weer snel terug. Je weet weer, waar en wanneer je druk moet zetten.
In het begin was ik verreweg de langzaamste in de groep van twaalf skeeleraars, maar gaandeweg ging het steeds beter. De oefening van 1 rondje tweebenig skeeleren met afwisselend zijwaarts afzetten was precies de oefening, die ik nodig had. Het terugsturen had ik meteen weer onder de knie.

Aan het eind van de training hobbelde ik niet meer in mijn eentje achteraan, maar reed ik keurig mee in het laatste groepje van 5 skeeleraars, waarbij het tegen de wind in rijden me het makkelijkste afging. Maar ja, als polderjongen heb ik eindeloos kunnen oefenen op fietsen met tegenwind.