Bus

Het was een droomrijke nacht geweest. Ik had op Viernes Santo  zeer toepasselijk gedroomd over Tim in zijn laatste week. Om half 7 werd ik wakker en ging me douchen op kamer 124. Een half uur later begaven we ons naar de ontbijtzaal, waar we de eerste gasten waren. Er stond zovel lekkers, dat je jezelf moest bedwingen om niet te veel te eten.

Een croissantje en een boterham met aardbeienjam, muesli met melk, een hardgekookt ei, 4 kleine zoete koeken en een glas ananassap vulden mijn maag. Ada ad met wat variaties een soortgelijk ontbijt. Na de sleutel te hebben ingeleverd, verlieten we Hotel "Alcazar", een prima overnachtingsplek.
We wandelden naar het station toe. Onderweg kochten we een stokbrood voor in de ALSA-bus.

Het eerste deel van de reis was indrukwekkend in de uitlopers van de Pyreneeën. Af en toe reden we dwars door een ansichtkaart. Na een stop in San Sebastian reden we naar Bilbao toe, waar de bus volliep. In de kustplaats Laredo, oefenstof voor muzikanten, liep de bus weer half leeg.

Na een tussenstop bij het vliegveld van Santander, "Clandestino" volgens de chauffeur, liep de bus weer helemaal vol in Santander zelf.

In Torrelavega, waar Siebe ons vorig jaar oppikte, moesten enkele passagiers wachten op de volgende bus. Het uitzicht werd weer mooier. We zagen de eerste besneeuwde pieken van de Picos de Europa vanaf onze stoelen 3 en 4 op de voorste rij, terwijl aan de rechterkant de baaien van Cantabrië gepasseerd werden.

In San Vicente de la Barquera lag het busstation aan een brede baai. Langs de mooie kustweg reden we naar Llanes. We hadden verwacht, dat de volgende halte in Ribedesella zou zijn, maar de bus reed door naar Oviedo, waar we om 20 over 3 aankwamen.

Siebe kwam ons ophalen met de trein. In het treinstation hadden we een klein uur voor de reis naar Aviles. In de restauratie namen we 2 bladerdeegvlinders met koffie en warme chocolademelk. Gelaafd wandelden we naar perron 1, waar we de trein namen. Een half uur later waren we bij het dichtstbijzijnde, waarna we na een klein kwartier wandelen  op ons tijdelijke adres waren.
Na een grotendeels bewolkte dag liepen we onder de Spaanse zon met een heerlijke temperatuur.
Om 6 uur kwam Ana terug van haar werk. Wij konden uitpakken met 5 pakken stroopwafels, 2 pakken Droste-pastilles, 2 soorten kaas en hagelslag. Hoe Hollands wil je het hebben?

Ada kreeg voor haar verjaardag alvast "The Castles of Burgundy", een bordspel, dat we na het bijpraten en de zwarte bonen met rijst en gemengde groenten, probeerden te spelen.

Het spel duurde langer dan gedacht, doordat we alle spelregels nog moesten leren kennen. Zodoende hadden we slechts de eerste van 5 series uitgespeeld.

Ada sliep als een roos na een busreis, waarin ze "Camino" van Graeme Simsion en Anne Buist had uitgelezen. Zelf dommelde ik ook redelijk snel weg.