"Dat is leuk!"

Gisterenavond liet premier Mark Rutte tussen neus en lippen door vallen, dat de bibliotheken per 11 mei weer open mochten. Voor ons was dat een donderslag bij heldere hemel. Plotsklaps moesten we heel veel gaan regelen. Gisterenavond ben ik daar al mee begonnen.
Om half 11 ging ik naar bed en was binnen de kortste keren vertrokken. Om een uur of 6 werd ik wakker en meteen begon ik te denken aan wat allemaal geregeld moest gaan worden. Niet bevorderlijk als je nog even weg wil dommelen.
Om 7 uur werd mijn vrouw ook wakker en even later stapten we uit bed. Daar onze kleinzoon zou komen logeren en er vandaag niet zoveel tijd was om te gaan hardlopen, trok ik mijn sportkleding aan en liep een keer op en neer naar het keerpunt op het stille weggetje.

Het was een koude start van de dag. Op klomphoogte had het zelfs licht gevroren. Er hingen mistflarden boven de weilanden. Een prachtig gezicht met het gefilterde licht van de opkomende zon.

Na een loop van 6 kilometer op een nuchtere maag douchte ik me en zat met Ada aan de ontbijttafel. Nadat we deze hadden afgeruimd hoorden we kloppen op het raam. Een paar tellen later konden opa en oma na 2 maanden Faas in hun armen sluiten.

Opa las "Tetkees zoekt een baby" van Burny Bos en Hans de Beer, een neef van onze overleden vriend Tim.
Vol overgave stortte Faas zich daarna op het speelgoed. Hij kwam nog wel even zijn moeder uitzwaaien en gaf haar een kus met de legendarische woorden: "Dat is lief!"

Met mijn kleinzoon op anderhalve meter van me aan het spelen, stortte ik me 2 uur aan een stuk op het thuiswerken. Er was genoeg te doen.
Om 11 uur pakte ik de fietsen uit de schuur en gingen we langs de rand van de Stevenshof kijken naar de bouw van de Rijnlandroute. Onze kleinzoon keek zijn ogen uit naar al het grote bouwmateriaal.

Nadat we ook de boer met de tractor, de koeien en de schapen in de weilanden hadden gezien, fietsten we weer naar huis. Het kleinste lammetje mekkerde om zijn moeder, die een heel eind verderop in de wei stond te grazen.

Thuis gekomen maakte de tweejarige duidelijk, dat hij naar de speeltuin wilde. Ik wandelde met hem er naar toe. Vooral de glijbaan was favoriet.
"Samen!", kreeg opa keer op keer te horen en als we dan beneden waren, dan was de positieve feedback :"Dat is leuk!"
Na 3 kwartier speeltuin konden we onder de parasol in de tuin lunchen. Vooral de aardbeien gingen er wel in bij grootouders en kleinzoon. De laatste werd in bed gestopt, terwijl ik weer aan de slag ging voor mijn werk. Mijn vrouw vertrok naar haar school om eveneens wat werk te verrichten.
De slaap wilde boven niet komen. Als je vanuit je bed bij het speelgoed kunt....

Ruim een uur later was ik klaar met mijn werk en mocht ik voor het eerst in 2 maanden weer een poepluier verschonen. Je zult mij niet horen zeggen "Dat is leuk!", maar na al die tijd vond ik het niet eens erg om te moeten doen.
Ada was intussen ook weer terug. Zij fietste met de logé naar de volkstuin, terwijl ik dat via "Odin" in Voorschoten deed. Op weg naar de tuin kwam ik Ken Ainsworth tegen, die op deze zonnige lentedag eveneens met zijn kleinkinderen genoot in een speeltuintje. Opa's onder elkaar begrijpen dat!

Op de volkstuin dronken we thee en gaven opa en kleinzoon diverse planten water. Om 5 uur reden we naar huis. Daar las ik op intranet, dat de bibliotheek op 18 mei weer open gaat voor het publiek. Dat geeft nog even wat lucht.

We aten macaroni met gemengde groente en een toetje met aardbeien. Daarna mocht op de logé naar bed brengen. Hij was binnen de kortste keren vertrokken. Het was dan ook een enerverende dat voor hem geworden.