Sint-Corona en de eerste aardbei op de Omatuin

Ondanks een Katholieke opvoeding wist ik tot gisteren niet van het bestaan van Sint-Corona af. In Trouw las ik een artikel over haar onder de titel "Plotseling is de weer populair: de comeback van de heilige Corona".

Sint-Corona stierf als 16-jarige een gruwelijke dood en is de patrones van grafdelvers, schatgravers, slagers en houthakkers.

Na uitgeslapen te hebben, deden we na het ontbijt wat kleine huishoudelijke klussen, waarna we aan het begin van de middag naar de volkstuin.

Ada plantte de bonen, ik snoeide de hortensia en de kaalgevreten buxus. Daarna lunchten we op de tuin. Mijn vrouw ging verder met het planten, ik gaf de planten water. Op een tuin van 10 bij 20 meter ben je daar wel even mee bezig. In mijn geval was ik ruim anderhalf uur bezig.

Bij het gieten met water uit de sloot stuitte ik op een kleine rode aardbei. Voordat ik die plant water zou geven, plukte ik de aardbei. Teneinde mijn vrouw geen enkel risico te laten lopen, wierp ik mezelf op als voorproever.

Ik kon haar geruststellen. Er was niets mis met de eerste aardbei van het seizoen. Het coronavirus mag de hele wereldorde op zijn kop zetten, de lente laat zich niet stoppen.

Om 5 uur zat onze middag op de tuin erop. Met een kleine oogst fietsten we naar Ada's ouders, waar we de helft van de oogst afleverden. Met de andere helft fietsten we naar huis, waar we asperges zouden eten.
Thuis kwam er een appje binnen. Onze kleinzoon had met zijn ouders een fietstochtje gemaakt. Daarbij kwamen ze langs een volkstuin. Het oordeel van Faas was scherp en raak: "De omatuin!"

Daar was opa het volkomen mee eens.