Spierpijn

Vanmorgen werd ik wakker met spierpijn. Normaal gesproken zou ik mijn schouders ophalen, maar daar zat juist een deel van de spierpijn.

Ik wachtte het ontbijt af. Ik kon gewoon eten, dus dat was geen reden tot zorg.
Desondanks meldde ik me ziek. In normale omstandigheden laat ik me niet weerhouden om met spierpijn te gaan werken. Ik heb al heel wat keren met spierpijn gewerkt na een hele of halve marathon, een wintertriatlon of na een Alternatieve Elfstedentocht zoals de 1000 rondjes van Leiden.

Maar ja, het zijn andere tijden.

Ook al heb ik verder geen andere symptomen, bij twijfel moet je niet inhalen. Vermoedelijk is de spierpijn morgen of overmorgen weer verdwenen, maar ik zou het mezelf niet kunnen vergeven, als ik een milde vorm van Covid 19 zou hebben en anderen aan zou steken, die wel een groter risico lopen.

Uitgerekend vandaag zou ik voor het eerst sinds begin maart in direct contact met onze klanten treden door de afhaalservice van de bibliotheek. Ik zou dan een bron van besmetting kunnen zijn.
Het wordt dus sowieso een dagje binnen blijven. Maar zoals Johan Cruijff al constateerde: "Elk nadeel heb zijn voordeel!"

Ik heb nu tijd om verder te lezen in "Door wilskracht zegevieren" van Jurryt van de Vooren. Een boek lezen over sport in de Tweede Wereldoorlog is beslist toepasselijk op de dag van de Nationale Dodenherdenking.