Landgoederenloop

Driemaal is scheepsrecht.

Dat gold deze week voor mij. Afgelopen week had ik al 2 keer geprobeerd om de 10 kilometer van de Online Leiden Marathon te lopen. Het lopen ging me goed af, maar beide keren kreeg ik de app niet aan de praat. Zondag deed deze app het überhaupt niet, donderdag bleek het belang van een leesbril op mijn leeftijd onontbeerlijk.

Voor de Landgoederenloop van vanmiddag liet ik niets aan het toeval over.

Iedere trainer weet, dat je bij het sporten deze drie elementen in de planning op moet nemen: warming-up, training of wedstrijd, cooling-down.

Zo had ik mijn dag ook ingedeeld. Vanmorgen was ik met mijn vrouw naar "De Helianth" gefietst.

Daar slechts een van ons naar binnen mocht, deed ik op deze frisse morgen buiten een kwartier droogtraining. Een serie technische schaatsoefeningen, die we ook afgelopen maandag bij de eerste IJVL-training onder leiding van Jaap de Gorter gedaan hadden, deed ik nu op de Herenstraat dunnetjes over. Daar was het trouwens stukken rustiger dan later op de Haarlemmerstraat.

Met de boodschappen fietsten we naar Ada's ouders. Deze gaven we aan de deur af. Mijn vrouw fietste door. Zij had met een van onze dochters afgesproken. Ik trapte naar huis, waar ik onze boodschappen opborg.

Na een lichte maaltijd fietste ik via de volkstuin, waar ik de helft van de thuis opgekweekte tomaten in de kas neerzette, naar het station van Voorschoten, waar ik samen met Hans Boers de Landgoederenloop zou afleggen. Voor de start  zocht ik de app op, drukte nu wel op hopelijk het goede knopje en op hoop van zegen vertrokken we voor onze 10 kilometer.

Via de Papelaan liepen we naar de A44. Over het fietspad liepen we richting Den Haag, tot we de Landgoederenroute op konden pikken. Deze volgden we tot het tunneltje bij de voormalige dierentuin van Wassenaar.

Na de vele looptrainingen van de afgelopen maanden ging het lopen me gemakkelijk af. Hans aanvankelijk ook. Maar op de Horstlaan kreeg hij last van een voet, hetgeen iedere duurloper wel eens overkomt. En zoals bekend, op één been kom je niet zo hard vooruit.

Slechts een enkele bikkel lukt dat.

We moesten dus temporiseren. Nu zult u wellicht denken: "Jij had toch in je eentje door kunnen lopen?"
Welnu, bij mij geldt: samen uit, samen thuis!
Daar komt nog bij, dat bij de eerste droogtraining na mijn 50e verjaardag mijn linkerenkel was dubbelgeklapt. 's Avonds bracht Hans mij met de auto naar het ziekenhuis, waar naar mijn voet gekeken werd.

Van 11 uur tot half 2 bleef Hans op mij wachten. Sindsdien heeft hij een streepje voor bij mij. Hij is een vriend, waar je op kan rekenen.

Ietwat vertraagd liepen we de Landgoederenloop uit. Vooraf had ik ingeschat, dat deze 12 kilometer zou zijn. Het bleek 11,9 kilometer te zijn. Een heel aardige schatting.
De tijd over de 10 kilometer bleek 1.01.20 te zijn geworden. Daarmee waren we bij de Online Leiden Marathon in de achterhoede gekomen. Dat kan ook niet anders met een oplopend schema. De eerste 2 kilometer ging in 10.20, de slechtste 2 kilometer in bijna een kwartier.

Daardoor konden we wel langer genieten van de mooie omgeving van "De Horsten". De achteringang is nu weer open, dus dat opent perspectieven voor een volgende loop.
De cooling-down begon met een fietsrit naar de volkstuin, waar ik het mandje en de tas ophaalde voor de tweede serie tomatenplantjes. Daarmee trapte ik voor de derde keer vandaag naar de tuin, waar ik met Ada een kop thee dronk.

Ada plantte de tomatenplantjes, terwijl ik naar huis reed om me te douchen. De kilometerteller stond op 47 kilometer. Met 12 kilometer hardlopen erbij is het toch een aardige sportdag geworden.

Na de cooling-down en de warme douche nam ik een koude Weltenburger Hefe-Weissbier Hell. Dit bier uit de oudste kloosterbrouwerij ter wereld bracht herinneringen naar boven aan een van de mooiste trajecten van de fietstocht langs de Donau vorig jaar: de Donaudurchbruch.