Na 106 kilometer fietsen kwam de slaap om een uur of half 11 bliksemsnel. Ik droomde van onweer bij Enkhuizen en werd wakker van onweer bij Norg. De regen kwam met bakken uit de hemel en de slaap kwam pas weer, nadat de blaas geleegd kon worden, toen het buiten droog was.
Daar we onder grote bomen stonden, kwamen we van de regen in de drup. Vooral als er een windvlaag kwam, leek het wel of het regende.
Om een uur of half 7 werden we samen wakker. Na moed verzameld te hebben, gingen we de tent uitruimen. De buitentent was nog kletsnat. Dezen zouden we bij het ontbijt wel drogen. Om toch iets in de maag te krijgen aten we een Wieringer koek.
Om 8 uur verlieten we camping "Molenduin" en fietsten naar de Brink, een kilometer verder in Norg. Daar namen we een cappuccino en een thee. Terwijl ik binnen ging betalen, meldde Ada, dat ze op zoek ging naar een knooppuntenbord.
"Ik ga naar links."
Toen ik buiten kwam, was ze al weg. Maar links kon je op 2 manieren interpreteren: meteen linksaf of 50 meter naar rechts en dan linksaf op de weg, waar we vandaan kwamen. Ik koos voor de tweede optie. Toen ik bij de bosrand aankwam en haar na anderhalve kilometer nog niet zag, keerde ik maar om.
Ada had dat ook gedaan en zo troffen we elkaar weer bij Hotel "Karsten".
De serveerster zei: "jullie hebben elkaar gelukkig weer gevonden!"
En zo is het maar net.
Met enige vertraging vertrokken we uit Norg. 
Op weg naar Vries kwamen we over stille weggetjes bij het bezoekerscentrum "Het Noordsche Veld".
Dit bezoekerscentrum was gesloten, maar de picknicktafel lag lekker in de wind. We drapeerden onze tent er omheen en deze wapperde tijdens ons ontbijt helemaal droog.
We vervolgden onze route door mooi Drenthe via Vries naar Schipborg, waar we aan de Drentse Aa het terras van een restaurant opzochten. Aan de rand van het natuurgebied dronken we cappuccino en jus d'orange met overheerlijke carrotcheesecake. 
We rekenden af bij "De Drentse Aa" en gingen naar de Drentse Aa-route volgen.
Deze liep lange tijd parallel met de Saksenroute, die we in 1994 met de kinderen hadden gefietst.
Door een afwisselend landschap reden we over de zevensprong bij Zeegse naar de heide bij Ballo.
De weg slingerde door het glooiende land met akkers, weilanden, bossen, hagen en heide.
In Rolde troffen we een Plusmarkt, die geopend was. Ada deed boodschappen. Op een bank bij de brink lunchten we met het net gekochte brood uit de supermarkt. Daarna moesten we op zoek naar de knooppuntenroutes, die we aan de rand van Rolde verlaten hadden.
Dat viel nog niet mee. Na een rondje door het centrum reden we over Drentse dreven naar Ekehaar. 
Althans, dat was de bedoeling. Door een verkeerde afslag reden we op Grolloo aan. 
Dat betekende op deze zonnige zondagmiddag wat foto's maken bij het "Cuby & The Blizzards"-museum.
In mijn jeugd heb ik met Bas Warnink vaak naar "Groeten uit Grolloo" van "Cuby & The Blizzards" geluisterd.
Ook camping "De Berenkuil" kwam ons niet onbekend voor.
Door de bossen reden we naar Elp, waarna we door open veld tegen de wind in naar Westerbork reden. Daar wachtten we bij een ijssalon tot we bediend werden. Toen dat na een kwartier nog niet was gebeurd, stapten we maar op. Bij een bakker een eind verderop namen we een cappuccino en een ijsje.
Daarna volgde het zwaarste stuk. De wind was weer opgestoken en daar we tegenwind hadden zakte het tempo flink in de buurt van Holthe. 
Het slingerende fietspad door het Holtherzand voerde ons naar natuurgebied Dwingelerveld. Ondanks dat we al veel moois hadden gezien, was deze rit de mooiste van de dag. Eerst door een grot bos, daarna door het Holtherveen met zijn tientallen vennetjes, waarvan één met enorm veel waterlelies.
Op een gegeven moment zag je links van je vennen en rechts van je de Dwingelose heide! Hoe mooi wil je het hebben?
We volgden het Commissaris Cramerpad, in 2017 uitgeroepen tot het mooiste fietspad van Drenthe. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen.
Door een bos en boerenland fietsten we naar Hees. Daar vonden we een plek op camping "Niezinghoeve", waar we met vrienden in april 2017 een lang weekeinde hebben doorgebracht.
Na 97 kilometer fietsen met voornamelijk tegenwind, hoorden we onze tent op een zeer ruime plek bij het maïsveld opzetten. We mochten de keuken gebruiken en aten op het terras bloemkool met aardappels met wat gesmoorde groenten. Het toetje was skyr, met een paar flesjes Grolsch om alles goed te smeren.
Dat ging er wel in na de mooie maar lange tocht over de Drentse dreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten