Nevelloop

Ik werd vanmorgen om 6 uur wakker. Het plan was, om vandaag een kilometer of 6 te gaan lopen. Gezien de voorspeld hitte kon ik dat beter vroeg doen. Dus toen mijn vrouw wakker werd, stapte ik om half 7 het bed uit, trok mijn sportkleding aan en in de frisse ochtendlucht begon ik aan de loop van 6 kilometer.

Ik liep naar de weg, waarover ik in de Coronatijd al zoveel gelopen had: de Maaldrift. Het was met de nevel boven de weilanden een mooie loop. En een rustige, want om 7 uur zijn er nog niet zo heel veel mensen onderweg. Kortom, de morgenstond heeft goud in de mond.

Daar dacht ik toch een tikkeltje anders over, toen ik bij de molen in de Stevenshof op de terugweg kramp in mijn linkerkuit kreeg. Het laatste stukje van de 6 kilometer kon ik alleen maar wandelen. Of eigenlijk kon je het beter sjokken noemen. De artisjokken op de volkstuin zagen er hoe dan ook beter uit.

De oorzaak was duidelijk. Een magnesiumtekort. De combinatie van hydrochloorthiazide en veel zweten tijdens het warme zomerweer zorgt ervoor, dat je sneller magnesium tekort komt. Na me gedoucht te hebben, nam ik dus een pilletje magnesiumcitraat.

Dat hoef ik niet in nevelen te gaan verhullen.