Gruttoloop

Ook nu was het weer behoorlijk koud vannacht.

Voor het ontbijt nam ik weer de dagelijkse voorgeschreven pillen.

Ik moest daarbij denken aan de online trainersvergadering van de IJVL van afgelopen maandag. In het voorgesprek hadden we het over de coronaprikken. Diverse trainers vallen in de categorie 60-plus. Een van hen had ook vorige week het vaccin ingespoten gekregen en was daarna gewoon gaan trainen. Dat was hem niet echt goed bevallen. Als je gammel bent, moet je gas terug nemen.

Om 9 uur vertrok ik naar de Leidse binnenstad om wat boodschappen te doen op de boerenmarkt. Het was zonnig en in het zonnetje voelde het echt lenteachtig aan. Op de terugweg begon het te betrekken en voelde het meteen een stuk frisser aan.
Het was mijn bedoeling om weer een keer te gaan hardlopen. Mijn keuze viel op een loop van 7 kilometer. Ik liep naar de Maaldrift, het doodlopende weggetje bij KNMI-meetpunt Voorschoten. Op de heenweg hoorde ik de onmiskenbare roep van de grutto. Deze riep zijn eigen naam.

Deze inmiddels vrij zeldzame weidevogel vloog over de weilanden heen. Ik liep door tot de het verharde deel van de weg ophield en vandaar liep ik terug naar de Stevenshof, waar ik nog een stuk fietspad langs de rand van de weilanden meepikte. 

Daar zag ik een scholekster in zijn eentje een tweetal meeuwen wegjagen, die kennelijk te dicht bij een scholeksternest kwamen. De scholekster klom al vliegend snel naar boven om dan met de lange scherpe snavel naar beneden te duiken. Ook al waren de meeuwen groter en met zijn tweeën, de meeuwen wisten niet, hoe snel ze weg moesten komen.
Ook aan de stadsrand is er genoeg natuur om van te genieten tijdens een simpele gruttoloop.