Sneeuw op de tulpen

Afgelopen woensdag was ik bij de huisarts langsgefietst voor een vraag over de medicatie van de bloeddrukverlagende pillen. Ik zou 's middags teruggebeld worden, maar hij werd weggeroepen voor een spoedgeval. De volgende dag  belde ik met de praktijk en de assistente zei, dat ik aan het eind van de middag gebeld zou worden.

Dat gebeurde ook, maar daar de volumeknop op dempen stond, had ik de oproep gemist. Ik belde terug, maar de praktijk was al gesloten. De volgende morgen belde ik opnieuw, maar dit was de vrije dag van de huisarts.
Vanmorgen ging mijn vrouw om 9 uur van huis om met trein en metro onze kleinzoon op te halen. Ik fietste naar "De Helianth" om wat voorraad aan te vullen. Onderweg kwam ik langs de huisartsenpraktijk. Ik liep naar binnen om een afspraak te maken. De huisarts had een vrije week, maar de hele dag stond ingepland voor de coronavaccinatie.

Ik raakte aan de praat met iemand, die de vaccinatie vandaag begeleidde. Vandaag was de groep van 60 t/m 64 aan de beurt. De 65-plussers moesten het regelen met de GGD.
"En welke leeftijd is daar nu aan de beurt?", vroeg ik.
"De 73- en 74-jarigen", kreeg ik te horen.
"Met het tempo, waarin het nu gaat, zijn we voor de zomer nog niet aan de beurt", antwoordde ik: "En we willen graag naar onze in Spanje wonende zoon, die we sinds Kerstmis 2019 niet meer gezien hebben."

Daar had ze alle begrip voor, maar helaas kon ze niets voor ons regelen. Ik fietste naar huis. Onderweg begon het te sneeuwen. Zodoende zag ik af en toe sneeuw op de tulpen.

Het zou het weerbeeld worden van deze koude aprildag. Hagel, (natte) sneeuw en wat opklaringen wisselden elkaar af.

Voor de goede orde, het scheelde een kleine 20 graden met vorige week dinsdag.
Na de lunch werden we gebeld door de huisartsenpraktijk. Of we vanmiddag onze coronaprik zouden willen komen halen? Er zijn aan het eind van de dag altijd restvaccins over. Als een flesje vaccin eenmaal open is, moet het dezelfde dag gebruikt worden. 

Ik ken dat van andere flesjes. En daar ik als milieuactivist tegen verspilling ben....
Als kind uit een gezin met 12 kinderen ben ik trouwens groot geworden, nou ja, een klein beetje dan, met de restjes.

Zodoende fietsten wij even na drieën met onze kleinzoon achterop naar de huisartsenpraktijk, waar we na het invullen van de gezondheidsverklaring het Astra Zeneca vaccin kregen toegediend.

Onverwachts, maar niet minder welkom. Over een week of 12 krijgen we de tweede prik toegediend. 

Maar het is net als met voetbal: de eerste kan er maar in zitten!
Of we met 1 prik al naar Spanje kunnen, is nog onzeker. Ieder land bepaalt dat zelf. 
In ieder geval had het missen van het telefoontje voor ons een positief effect. De Engelsen hebben daar een mooie uitdrukking voor: "A blessing in disguise".
Johan Cruijff zou zeggen: "Elk nadeel heb zijn voordeel."

En zo dachten wij er ook over!
De hagel, die we onderweg troffen, kon ons niet deren.