Schilderachtig Spanje

"The Beatles" stopten destijds 8 dagen in een week.

Met 2 dagen in 1 dag volgt hier de overtreffende trap.
Om een uur of 8 werden we wakker. We hadden een lange nacht gemaakt. Een half uur later zaten we in  deze mistige start van de dag aan het ontbijt. 
Ada en ik zouden samen boodschappen gaan doen in Nava. Mijn vrouw wandelde er naar toe, ik ging in marathontempo via de omweg over Paraes en Orizon.

We keken eerst in een winkel, waar ze veel bloempotten hadden. Ada kocht een paar veters in een andere winkel en bij een fruteria haalden we wat fruit en yoghurt. Met een aardig gewicht op mijn schouders wandelden we weer langs deze klimmende winde naar huis.

Na het uren schuren kon ik nu de balustrade gaan schilderen. Sommige plekken kon je lastig bij, maar er was een begin gemaakt met het behoud van het hout.

Rond half 3 aten we rijst met broccoli en kaassaus. Het was zonnig en bloedheet. Daar het schilderwerk op het zuiden was, was dit geen doen. Ik ging derhalve naar de etappe van Jaen naar Cordoba kijken. Daar was het 41 graden Celsius!

De etappe werd verrassend gewonnen door Magnus Cort Nielsen. Ik deed goede zaken, want bij Ploegleider steeg ik 333 plaatsen.
Zelf steeg ik een etage hoger, want ik ging verder met het schilderen van de balustrade. De houten pilaartjes kostten door de ronde vormen heel wat tijd, maar daar de zon van het balkon af was, was het stukken aangenamer werken.
In de schemering gaf ik het bonenveld nogmaals water. Om een uur of 10 konden we aan tafel. We aten macaroni met gemengde noten.

Om een uur of 11 was het tanden poetsen en naar bed. Om kwart voor 8 waren we wakker. Na ons aangekleed te hebben, dekten we de ontbijttafel, waar we met Siebe en Ana aten. Vervolgens hing ik de was op. Terwijl Ana en Siebe gingen werken en Ada een slaapkamermuur ging schilderen, liep ik voor de zoveelste keer naar Nava.

Dit keer was het ommetje via Villamartin en Paraes aan de beurt. 

Zo kwam ik weer langs het cidervat op dit nog bewolkte deel van de morgen. Om 11 uur brak de zon door de wolken en was het meteen veel warmer.
In Nava kocht ik twee potten, die Ada gisteren op de foto had gezet. 


Met de twee potten in de rugzak wandelde ik naar huis toe. De potten waren mooi, maar één was niet de goede. Dus reed ik op de mountainbike van Ana naar de winkel in Nava en passeerde dit kerkje nogmaals.


Daar kocht ik met de foto in de hand de juiste pot.

Bert maakt er een potje van.

Met de pot in de rugzak mocht deze potsenmaker gaan klimmen.

Op een fiets met een te laag zadel viel dat niet mee. Je zit in de schaatshouding, dus er komt meer druk op de bovenbenen. Een prima training dus, maar bij de steile stukken moest ik wel op de trappers gaan staan.

Ik douchte me en haalde de droge was van de waslijn. Daarna konden we om 3 uur aan tafel. Ada had aardappels, rode kool, uien en fallafal gemaakt. Het smaakte prima.
We bleven zoveel mogelijk binnen, want in de zon was het bloedheet. Ik keek naar de finish van de Vuelta. De sprintetappe werd verrassend gewonnen door Florian Senechal voor Matteo Trentin. Ondanks dat ik maar  48 punten scoorde, steeg ik 274 plaatsen bij ploegleider.

Om 6 uur gingen Ada en ik een rondwandeling maken. We wandelden naar de boerderijen aan de weg naar Paraes. Over de boerenerven en het boerenpad liepen we onder Villamartin de Riba naar huis terug met uitzicht op de bergen.
Siebe was net klaar met zijn werk en leende bij de buurvrouw een ladder. Ik borgde de ladder met een touw om mijn middel, zodat hij de onderkant van de balustrade aan de buitenzijde kon schilderen.

Ervoor en erna gaf ik de planten water.
Om 10 uur zaten we aan het avondmaal. Spanjaarden eten laat.