Horsthoekloop

Voor de derde dag op rij liep ik vandaag 14 kilometer in aanloop naar de marathon van Leiden op 10 oktober.

Doordat een vriend vanmorgen de geleende boeken en kaarten van de Werratal Radweg terug kwam brengen en ik ook nog boodschappen moest doen, kon ik vanmiddag pas gaan lopen.

Op het warmst van de dag liep ik dus over de Velostrada naar "Rosenburgh" in Voorschoten
Over een onverhard pad liep ik naar het terrein van Van der Valk, waar ik de Veurseweg volgde tot de Horsthoek. Daarbij had ik aandacht voor de laatbloeiers.
Ik ben als 66-jarige volop in training ben voor de marathon heb ik enige grond om mezelf tot de categorie laatbloeiers te rekenen.
Op de terugweg liep ik wederom langs de Veurseweg en sloeg het Laantje van Van Wissen in. Over een smal paadje tussen het riet liep ik terug naar "Rosenburgh".

Een prima oefening voor schaatsen op natuurijs. Daar moet je ook wel eens tussen de rietkragen door.

Op de terugweg haalde ik bij mijn schoonouders nog even wat water, waarna ik naar huis liep, alwaar ik onder het water van de douche plaatsnam. In drie dagen tijd had ik de afstand van de marathon afgelegd.
Drie weken geleden liep ik in Asturias ook iedere dag, maar de afstand was korter. Dit werd echter gecompenseerd door de klimkilometers.
Om 3 uur werd ik wakker na een diepe slaap. Daarna wilde de slaap niet meer komen. Mijn vrouw had het warm en had het kantelraam opengezet. Met zoemende muggen om ons hoofd zou er van rustig dommelen geen sprake meer zijn.

Rond half 5 gingen we op muggenjacht. Een twaalftal muggen legde het loodje. 
Door de luiken zagen we de zonnestralen van de nieuwe morgen, tot we om half 7 in een diepe slaap wegzonken.

Om half 9 stonden we op. We hadden nog 2 uur slaap meegepakt. Het verschil tussen moe wakker worden en verkwikt!
Om 9 uur zaten we aan de ontbijttafel. Ana en Siebe zouden thuis werken. Ada zou klussen in en om het huis doen en ik zou naar Nava lopen om postzegels te kopen.
Dat deed ik met het uitproberen van een voor mij nieuwe weg.

Ik gokte, dat deze uit zou komen bij de boerderijen, waar ik afgelopen donderdag al had gelopen. Ik had juist gegokt.

Zo liep ik via Paraes en Orizon naar Nava.

Ik ging op zoek naar het postkantoor. Deze was echter gesloten. Het was een lokale feestdag. Zodoende kon ik onverrichterzake terug naar huis. Net als gisteren bleek het onmogelijk om een postzegel te kopen.

In de zonneschijn was het beduidend warmer. Via de kortste weg liep ik naar huis. Ik was daar rond het middaguur na het lopen van de inmiddels gebruikelijke afstand van ongeveer 8 kilometer.

Ik douchte me en ging een uur schuren aan de balustrade, waarna ik mijn sportkleding met de hand waste. Na een uurtje utteren kon ik daarna aanschuiven bij het middagmaal: een iets kleinere portie van de stoofpot van gisterenavond.
's Middags hielp ik Ada met allerlei klussen zoals het schoonvegen van een groot plastic zeil, het poten van preiplanten en het zaaien van wortelzaad. Mijn werkpaard was niet te houden.
We aten vrij laat de door Ada gemaakte macaronischotel, die prima smaakte. Na het dagboek bijgewerkt te hebben gingen we om half 12 na de muggenjacht op onze kamer slapen.