El Remediu

Vanmorgen heb ik een rondje van 5 kilometer gelopen, waarbij ik op deze warme nazomerdag vooral de schaduw opzocht.

Ik liep naar het park "Ter Wadding", waar ik 3 rondjes door het bos liep, waarna ik weer naar huis liep.  Daarmee zette ik het trainingsschema voor de Marathon van Leiden voort, waarmee ik 3 weken geleden in Asturias ben begonnen.
Om een uur of 6 werden we wakker na een diepe slaap. Een zoemende mug hield me uit dromenland. Maar een droomlandschap hadden we wel, toen we om half 8 het luik optrokken en keken naar de bergen van Asturias.





Ana was naar haar werk vertrokken, zodat Siebe met Ada en mij ontbeet. Om half 10 moest onze zoon met een andere geoloog aan de slag. Ik trok mijn sportkleding aan en ging hardlopen, terwijl Ada zich uitleefde op de moestuin.

Het verschil in lopen in ons vlakke land en Asturias was al snel duidelijk.

Ik liep vanaf huis naar Villamartin de Riba. Het was een kleine 2 kilometer alleen maar klimmen.

Het was bewolkt en een graad of 18, dus uitstekend loopweer.
Vanaf Villamartin daalde ik af naar de driesprong, waarna ik weer ging klimmen naar El Remediu.

Het mooie kerkje in dit dorp was mijn keerpunt. Daarna zou ik gaan dalen naar mijn vertrekpunt.

Onderweg maakte ik her en der foto's van het Paraiso natural. Je loopt per slot van rekening niet iedere dag in een ansichtkaart met benevelde bergen op de achtergrond.

In totaal liep ik 8 kilometer. Een halve marathon laat staan een 30 kilometer zit er hier vooralsnog niet in. Lopen in dit landschap is een stuk zwaarder dan op het platteland. Morgen ga ik weer zo'n stuk lopen, zodat ik in totaal wel aan mijn trainingskilometers kom.

Thuis douchte ik me, waarna we met zijn vieren koffie en thee dronken met een stuk cake erbij. Ik verkleedde me weer, want ik zou de spijlen van de balustrade op het balkon gaan schuren. Dat krijg je ervan als je een schuurfeest organiseert voor je vrienden....

Vandaag was het eenvoudigste deel. Met de schuurmachine was ik een uur bezig met de lange rechte einden. De komende dagen komen de lastige hoeken aan de beurt.
Ik kleedde me weer om en werkte het dagboek bij. Toen Ana terug was, aten we de door Ada bereide courgettesoep. 

Ik ging beginnen aan "Drive" van Olympisch kampioen Mark Tuitert, terwijl onze gastheer en gastvrouw verder werkten en mijn vrouw druk bezig was in de tuin.
Ik keek naar het slot van de door Jasper Philipsen gewonnen etappe in de Vuelta, waarna we om kwart over 6 naar Nava wandelden om boodschappen te doen.

Heen hadden we een andere route dan terug. We liepen kriskras door het centrum met zijn diverse sidrerias. Met groente en fruit verdeeld over 4 rugzakken klommen we vanaf de rivier naar huis.
Rond half 9 waren we weer terug. Een uur later aten we linzen, groenten en een stukje makreel, terwijl we bijpraatten.
Opa Breed zat tegen de slaap te vechten. Om half 11 gingen we naar bed. De slaap liet niet lang op zich wachten.