In de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw was Max Tailleur een begrip op menig schoolplein. Allereerst had hij diverse moppenboeken op zijn naam staan met vooral Sam en Moos in de hoofdrol.
Verder is "De zak van Max" nog steeds een begrip. Dat geldt in iets mindere mate voor de Geinlijn, die deze moppentapper in 1971 opzette. Je kon dagelijks deze lijn bellen bellen om voor een luttel bedrag de mop van de dag te horen. En dat, terwijl het leven van Max Tailleur zelf niet bepaald een geintje was.
Ik kan mij niet heugen ooit van de Geinlijn gebruik te hebben gemaakt. Gisteren maakte ik deze omissie goed door op station Amsterdam-Zuid door daar van de spoorlijn over te stappen op de Geinlijn. De metro bracht Ada en mij naar station Gein.
Vandaar wandelden we naar het huis van Sheila, die 60 jaar geworden was. Zelf was ze niet thuis. Tim had een verrassingsparty geregeld. We werden met Surinaamse hartelijkheid ontvangen door de familie van Sheila.
Het was om 4 uur in de tuin behoorlijk warm. Het hele gezelschap, waarmee we een maand geleden hadden gekampeerd in Lage Vuursche, was aanwezig, net als de familie De Beer. De term "beregezellig" is zeer juist gekozen!
Om half 6 kwam de jarige binnen in een overvolle huiskamer, terwijl er ook in de tuin de nodige familieleden of vrienden stonden. Uiteraard werd Sheila toegezongen in het Nederlands en het Sranantongo.
Dat gold ook voor het lied, dat Tim had gemaakt op "Ik heb een tuintje in mijn hart".
Met warme Surinaamse hapjes en ijskoude Hollandse biertjes was het prima uit te houden op deze zomerse avond, waarbij we met deze en gene bijpraatten. Bas en Nel hadden de afgelopen week in Drente gekampeerd en waren naar Grolloo geweest, waar ze de tentoonstelling over Eelco Gelling in het "Cuby & the Blizzards"-museum bezocht hadden.
Bas wist een prachtig verhaal te vertellen over de ontstaansgeschiedenis van de hoes van de lp "Appleknockers Flophouse". Het oorspronkelijke idee met dronken boeren en een stripster heeft het uiteindelijk niet gehaald.
Mijn collega-bibliothecaris gaf me daarnaast ook nog eens een leestip: "IJstweeling" van S.K. Tremayne.
Nu denk ik bij "IJstweeling" eigenlijk automatisch aan een heel andere tweeling.
Na de taart namen we op deze gezellige avond in de tuin om 10 uur afscheid van Sheila en Tim. We reden met Bas, Nel en Joep in de auto mee naar Hoofddorp, waar we de trein naar Leiden namen. We misten zodoende de terugreis op de Geinlijn, maar in de wagen hadden we met zijn vijven meer dan genoeg gein....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten