Gisterenavond ontdekte ik het gemak van de afritsbroek op een andere manier. In de kleedkamer van "Swift" pakte ik mijn de avond ervoor ingepakte sporttas uit en zag, dat er geen sportbroek in zat. Deze hing zondagavond nog te drogen op het wasrek.
"Die pak ik morgen wel", dacht ik en in de veronderstelling, dat de tas helemaal gebruiksklaar was, pakte ik de tas toen ik van huis vertrok.
Maar geen nood: ik ritste de pijpen van mijn broek en in vakantietenue deed ik mee aan de droogtraining van de IJVL.
Jaap de Gorter had een zeer gevarieerde training in elkaar gezet. Op gelamineerde vellen stonden 15 foto's met oefeningen met daaronder de uitleg ervan. De meeste oefeningen kenden we wel. In tweetallen moest je deze 15 oefeningen afwerken met tussen de oefeningen door het kleine rondje lopen bij het grote veld in "Cronesteyn".
Samen met Hans Boers deed ik de oefeningen, variërend van schaatsstappen tot hinkelen en van opdrukken tot schaatssprongen met het been achterlangs strekken.
Een voor ons nieuwe oefening op deze zomerse avond was powerliften. Je moest op je knieën gaan zitten met de benen van je partner in je handen ter hoogte van je schouders. Daarna moest je je armen strekken. Een zware oefening, dat kan ik u garanderen.
En voor de omstanders een hilarische. Daar Hans een stuk langer is dan deze kleine doordouwer, werd ik, toen hij mij moest liften, ongeveer in de handstand gezet.
Er was nog een hilarisch element in de training. Een vrouw liet met haar zoon van een jaar of 9 een jonge hond uit. De hond deed een heleboel, behalve luisteren. Het water van de sloot was op deze warme avond een magneet voor de hond.
En wat doen honden, als ze uit het water komen? Inderdaad, zich uitschudden.
En daar hij tussen de duo's in het gras doordraafden, werd hij aangemoedigd om zich uit te schudden vlak bij onze sportvrienden. Maar helaas, zoals ik al eerder meldde: de hond luisterde slecht....
Terwijl de rest van de trainingsgroep via de kortste weg naar het clubgebouw van "Swift" liep, was er een kwartet, dat nog een extra lus meepikte. Gera van Duijvenvoorde maakte het nog extra zwaar door langs de Vliet de palenloop te introduceren: van de ene lantaarnpaal naar de volgende sprinten, dan rustig dribbelen tot de volgende, dan weer sprinten enzovoorts en zo verder.
Gera had echter niet in de gaten, dat Hans, Jos en ik op "De Bult" de klim op het wielerparcours nog zouden nemen. Met een lichte zuurstofschuld beklommen we deze op het oog niet zo steile helling, maar daar vergis je je deerlijk in.
Maar het was een prima afsluiting van een zeer gevarieerde training.
En om deze zomeravond in stijl af te sluiten togen Andrea Landman, Jaap, Jos en ik naar café "Plantage", waar we op het terras met Leidsch Blond en Hoegaarden witbier aan vochtcompensatie werkten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten