Het was zonnig weer, maar er stond een straffe noordenwind. Dit betekende, dat je een recht eind van de 400-meterbaan de wind vol op kop had door deze Windhoek.
We begonnen met 7 minuten inrijden, waarna we 2 Steigerungen van 100 meter hadden, 2 van 200 meter, 1 van 300 en tot slot 1 van 400 meter. Alle Steigerungen begon je tegen de wind in.
Het voordeel was wel, dat je daarna de wind flink in de rug kreeg.
De volgende oefening was 3 rondjes redelijk voluit rijden, 1 rondje rust, weer 3 rondjes, 1 rondje rust en als afsluiting wederom 3 rondjes. Als rechtgeaard stayer sloeg ik de rondjes rust maar over, zodat ik 11 rondjes achter elkaar reed. En eerlijk is eerlijk: ik genoot van de tegenwind. Hier wordt je sterker van!
We kregen een blokje pootje over. Dit oefenden we in het gras, hetgeen trouwens best wel een goed idee was: je staat veel stabieler dan op het asfalt! Aansluitend moesten we in tweetallen op de korte bocht pootje over doen waarbij de buitenste de binnenste skeeleraar tegen moest houden, zodat deze beter in de bocht kon hangen. Ik was aan een nieuwkomer gekoppeld, zodat ik mijn ervaring als trainer aan kon wenden om Agnes wat veiliger door de bochten te loodsen.
Na nog wat rondjes heerlijk tegen de wind in gebeukt te hebben, terwijl de rest de slalom op 1 been probeerde, een voor een gevoelige achillespees zeer vervelende oefening. Aansluitend volgde de traditionele estafette in 2 groepen van 9.
Wat mij betreft was dit een uitmuntende skeelertraining. Na in de kantine een tijdje met Jan Verlind gekletst te hebben, fietste ik met de wind in de rug naar huis. Zoals ik al zei: een prima windhoek tot besluit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten