Door de ervaring van gisterenavond met de steile afdaling wijs geworden, kozen we voor een niet beschreven alternatieve route. In plaats van over Sidmouth reden we over Sidford. Dat betekende, dat we vanaf de camping linksaf sloegen en meteen naar rechts, waar we na een afdaling op de drukke A-weg kwamen. Eerst daalden we vrij snel naar Sidford, daarna moesten we lang klimmen, maar niet al te steil.
Alle richtingborden naar Sidmouth negeerden we. Ter hoogte van Harpford sloegen we vlak voor de brug linksaf. Een zeer rustige holle weg met een lichte afdaling , wel wat anders dan de afdaling van 12% op de A-weg, volgde. Af en toe moest er geklommen worden op het stille weggetje langs de Otter.
We kruisten de route vlak voor Otterton, het zoveelste leuke plaatsje. Over een grindpad reden we naar Budleigh Salterton.
Aan de wandelpromenade langs het grindstrand namen we de gebruikelijke dranken met carrotcake. Wat kunnen de Engelsen toch fantastisch bakken.
We wandelden nog een klein stukje langs de rode kliffen, die deels begroeid waren met vetplanten.
De bui, waarvan wij een paar spetters meekregen, was langs ons heen getrokken. Dat was te zien op de wegen naar Exmouth, die er behoorlijk nat uitzagen. Ook kwamen er druppels van de bomen vallen langs het vrij vlakke fietspad door het bos.
In Exmouth fietsten we naar het Town centre, waar we boodschappen wilden doen voor de lunch. Het begon net te regenen. Ada deed boodschappen op de markt, ik wachtte bij de fietsen en zag aan de overzijde van de markt "Bikelands" staan. Bij deze fietsenmaker kon Ada nieuwe fietshandschoenen kopen.
En we konden informeren naar de route na Plymouth. De fietsenmaker wist ons te vertellen, dat we beter niet de route langs de zuidkust konden nemen. Daar lopen veel stroompjes naar de zee, dus het is constant op en af.
Hij keek op zijn laptop en daarop liet hij zien, dat de routes door het binnenland van Cornwall het vlakst waren. De tweede grote verandering van de dag: we zouden niet naar Plymouth gaan! Op aanraden van de fietsenmaker zouden we vanaf Princetown naar Tavistock rijden en vandaar vermoedelijk naar Launceston.
Nu we deze verandering van de route hadden bedacht, konden we de trein naar Harwich gaan boeken. We fietsten naar het station en bestelden de treinkaartjes inclusief fietsvervoer naar London en vandaar na een fietsrit van 5,7 miles van het ene station naar het andere naar Harwich.
Voor £ 138,- hadden we op dat punt rust. We zouden op 30 juli vanuit Penzance vertrekken met de trein van 13.03.
We fietsten naar de ferry naar Starcross. Hier was het heel druk met fietsers. Iedereen kon mee, behalve wij twee. We moesten een uur wachten. We benutten de tijd door te lunchen onder voortdurende belangstelling van de meeuwen van Exmouth.
Om 20 voor 2 zaten we op de veerboot op the Exe, die ons met een flinke boog om de zandplaten heen naar Starcross bracht, een mooie tocht, die ons 25 kilometer fietsen bespaarde.
Ada had intussen opgezocht op welke camping we konden wassen, zodat we in Dawlish Warren een camping zouden nemen. Vanaf het station van Starcross, waar we de bagage, die we er na de overtocht net op hadden gedaan, er bij de trappen over het spoor weer af konden halen, was het nog maar 7 kilometer trappen naar camping "Leadstone". Voor £ 22,- vonden we om kwart voor 3 een plekje.
Normaal gesproken zou je dan een rustige middag hebben, maar dan reken je buiten mijn vrouw. Zij had de oplader van het fototoestel thuis laten liggen. De eerste batterij was zondag leeggegaan, vandaag begon de tweede tekens te geven, dat het beste er af was.
De campingbeheerster wilde het thuis eventueel opladen, maar er waren nog 2 mogelijkheden: een Go Mobile-winkel in Dawlish en een fotowinkel in Teignmouth. Voor mij volgde na een rustige etappe van 33 kilometer nog een soort straftraining van 20 kilometer.
De route liep langs drukke wegen met een vijftal klimmen. De Go Mobile-winkel was gesloten, de fotowinkel had een uiterst beperkt assortiment. Ik had, kortom, voor Jan Doedel de zware weg naar Teignmouth afgelegd.
De klim vanaf zeeniveau in Teignmouth was zwaar, daarna had je, doordat je vaart had van de afdaling, voordeel in het eerste deel van de klim. Om half 6 was ik terug op de camping, waar de was over de tent en Ada's fiets hing. Zelf was ze bezig met het voorbereiden van de avondmaaltijd.
Ik douchte me even, voordat we aan het stoofpotje van kidneybonen, wortel, uien en tomaat konden beginnen. Na 53 kilometer fietsen was ik daar wel aan toe.
Na de vaat wandelden we om kwart over 7 naar "Mount Pleasant Inn", waar we een fantastisch uitzicht hadden over the Exe.
Aan de overzijde zagen we Exmouth liggen, de rode klippen van Budleigh Salter en vermoedelijk het schiereiland van Weymouth vaag in de verte met het Kanaal op de voorgrond.
Ada dronk thee en cider, ik stelde me tevreden met Otter Ale. Op de 22e juli zag ik, dat in deze Engelse pub Warninks advocaat en Bols jenever, jarenlang geproduceerd in Nieuw-Vennep, werd verkocht. Zo ver weg en toch zo vertrouwd....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten