Na gisteren via een ommetje door Puncknowle en een donker pulic footpath op de camping teruggekeerd te zijn, sliepen we onder een heldere sterrenhemel zeer diep tot na zevenen. De zon bescheen de door de dauw kletsnatte tent. Toen de zonzijde droog was, tilden we de lege tent op en draaide deze een halve slag, zodat we om 9 uur met een droge tent camping "Home Farm" verlieten.
We reden naar de boerderijwinkel zonder bediening. we lieten £ 1,70 achter voor het volkorenbrood er reden verder. Vlak voor Shipton Gorge zagen we een dode das liggen met zijn darmen er nog uit. Deze das was dus pas geleden aangereden.
Na dit onsmakelijke tafereel passeerden we een oud dorp met een moderne naam: Uploders.
Na in Bradpole verkeerd gereden te zijn, reden we na een aardige klim over redelijk vlak terrein naar Shave Cross, waar we in de tuin van "Shave Cross Inn" de dagelijkse dranken dronken.
Bij Whitchurch Canonicorn kozen we voor een verkorting van de route. Deze leidde ons wel over een pittige klim van vermoedelijk 2 pijlen vanaf de brug over de Char. Na het langgerekte Wootton Fitzpaine volgde de statistisch gezien klim van de dag: 150 meter hoogteverschil in 1,3 kilometer betekent een lange klim van 11 รก 12% op de grens van Dorset en Devon.
Voor de beenspieren was het een uitstekende training, mede dankzij de bepakking. Dorset voor doorzetters dus!
Net onder de top namen we op een bank langs de kant van de weg onze lunchpauze op een plek met mooi uitzicht.
Twee buizerds zweefden boven de bomen, terwijl wij onze boterhammen met kaas en pasta nuttigden.
We klommen nog een stukje op Raymonds Hill en genoten daarna van een lange afdaling, waardoor we veel rendement hadden van de steile klim. Bij Dowlands kwamen we op een grindpad te rijden, die ons op het enorme Rousdon Estate bracht. Zowel het gebouw als het park was groter dan paleis Soestdijk!
Na het landgoed Rousdon verlaten te hebben, volgde een lange afdaling naar Axmouth. Langs de monding van de Axe reden we Seaton binnen. Hier namen we op de wandelpromenade een ijsje, die we op het kiezelstrand op een van de kiezeldijken oplikten.
Daar het op het strand door de zeewind koud was, trok Ada haar vest en ik mijn aan. In deze felle oranje kleding was ik goed zichtbaar in de klim naar Beer over de smalle holle weg, maar vooral in de afdaling van 3 pijlen. De steilste stukken lagen rond de 20%!
Met constant ingeknepen remmen reden we Branscombe binnen. Vanaf de beek in dit zeer leuke lintdorp begon voor ons 5 kilometer klimmen tussen de auto's door op de smalle heggenweg. Halverwege zaten dalende en stijgende auto's elkaar dusdanig in de weg, dat wij sneller klommen.
Bij Salcombe Regisvonden wij na 55 kilometer fietsen een camping. Het was zwaarder dan de 64 kilometer van gisteren. Wat dat aangaat had de bibliothecaris, die we aantroffen in de bibliobus op het hoogste punt van Raymonds Hill, het een stuk makkelijker. Hij deed een middagdutje in de bibliobus.
Nadat we op het winderige veld met uitzicht op het Kanaal onze Eureka Susten 3XP hadden opgezet, douchten we ons en daalden we af naar Sidmouth. Dit deden we via de iets minder steile weg via Sidford, waarna we langs het riviertje de Sid door een park naar the seaside van Sidmouth pedaleerden.
Aan de boulevard gingen we eten bij "Dukes", waar in de barruimte een bordje was opgehangen met de strekking, dat kinderen, die zich niet wisten te gedragen, verkocht zouden worden als slaaf.
We namen the soup of the day en fish and chips. Beide smaakten erg goed. Een toetje namen we niet, die kregen we: de steile klim naar camping "Salcombe Regis", die het dagtotaal op 61 kilometer bracht. Op een winderig veld dronken we thee en schreven we de ansichtkaarten na een prachtige tocht door heuvelachtig Dorset en Devon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten