Het zou een soort duintraining light worden. Jos Drabbels kwam aanzetten met 4 banden, die Sophia netjes voor ons in elkaar gezet had. Daarmee konden we de oefening doen, waarbij je heel schuin aan een hek moest hangen en halve "bochtstappen" moest doen, waarbij je standbeen flink verzuurde. Daarvoog gingen we op industrieterrein Roomburg op zoek naar een daarvoor geschikt hek.
Onder het inlopen noemde ik dat, vrij naar een reisprogramma uit vervlogen tijden: "Ontdek je hekje".
Dat hek vonden we. Hier deden we in 3 tweetallen om beurten de oefeningen, waarbij deze oudere hangjongeren in shorttrackhouding in de "autogordels" hingen. Als we dat in het echt eens konden!
Van het industrieterrein liepen we door naar "Cronesteyn", waar we op een schelpenpad tussen de weilanden de bochtstappen oefenden, terwijl we door een trainingsmaat werden tegengehouden. Ook hier lag de nadruk op het schuin hangen.
We liepen met een bocht terug naar de kleedkamers van Swift, waar Jaap, Jos en ik na ons gedoucht te hebben terug naar huis fietsten. Net voorbij het clubgebouw van Swift roken we een gaslucht. Het was de geur van butagas.
Nu heb je na een zware training wel eens spreekwoordelijk het lek, maar dit was toch anders.
We fietsten een paar keer heen en weer, maar telkenmale roken we op hetzelfde punt de gaslucht. We hielden een jonge hardloopster aan, die dezelfde geur rook. Zij had een mobieltje bij zich en belde daarmee naar de politie en de brandweer.
De politie kwam het eerst opdraven met 2 wagens en een motoragent.
Niet veel later kwam de brandweer er met zwaailichten aan met maar liefst 8 man. Meer blauw op straat lukte dus binnen de kortste keren.
Ze maten inderdaad een lichte verhoging en zouden Liander bellen om een prikmeting uit te laten voeren. Zodoende werd ontdek je hekje ontdek je plekje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten