Ik reed naar de Velostrada toe. Hier was het oppassen geblazen, want ondanks het gladde asfalt lagen er aardig wat obstakels op het fietspad. Ten gevolge van de zomerstorm eind juli lagen er nog veel takken en takjes letterlijk en figuurlijk in de weg. Deze moest je vakkundig ontwijken.
Via de Horstlaan en de Kniplaan skeelerde ik over de hoge fietsbrug over de Vliet de Oostvlietweg op. Hier had ik het slechtste stuk asfalt van deze tocht van ruim 20 kilometer. Aan de linkerkant van de weg richting Leidschendam was het asfalt beter, daar daar grote stukken waren opgelapt. Maar daar we niet meer in Engeland waren, leek het me beter om toch maar rechts te blijven rijden.
Vlak voor Leidschendam daalde ik van de dijk af en kwam op het fietspad naar de Vlietlanden, waar het asfalt prima was. Zo kwam ik uit bij de Vogelplas.
Als testrijder op de Vogelplas moet ik helaas een negatief reisadvies geven. Vooralsnog is het ijs te dun. Maar Boudewijn de Groot zong het al: "Er komen andere tijden!"
Over dezelfde route als op de heenweg skeelerde ik op huis aan. Op de Horstlaan was de afgelopen tijd wat lapwerk aan het asfalt gedaan, waardoor er wat steentjes op de weg lagen, waar je als skeeleraar voor op moest passen, dat deze niet tussen je wieltjes komen.
Gesterkt door dit succes moest ik op de Velostrada constateren, dat de wegwerkers ook daar aan de slag gingen met het oplappen. Ook daar mocht ik dus slalommen op dit heerlijke rondje Vogelplas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten