Wat minder mooi was, was het weer. Het regende. Daar we niets meer te eten hadden en we om 9 uur konden ontbijten, lazen we nog wat tot kwart over 8, Ada in "Bijna thuis" van Jean Kwok, ik in "Adriaan contra Olivier".
We ruimden de natte tent op en fietsten terug naar "Mark Cross Inn", waar we de avond ervoor gegeten hadden.
Aan tafel 4 in "The Library" nuttigden we onze breakfast met toast met marmelade.
Met deze bodem in de maag reden we naar Mayfield. De afdaling was vrij steil, maar dat gold ook voor de klim. Bij de levensmiddelenwinkel kregen Ada en ik onenigheid over de route. Tot mijn schande moet ik erkennen, dat Ada gelijk had.
Na een afdaling even voorbij Mayfield was het 4 kilometer klimmen naar Broad Oak. Het regende de hele ochtend, van drizzle tot een milde regen, maar van het klimmen werd je natter van het zweet dan van de regen. In de afdalingen was een dichte jas wel weer lekker, dus de rits ging gelijk op met het landschap: op en neer.
In Heathfield zagen we een bord staan dat verwees naar een 13e eeuwse pub. In "The Star Inn" namen we cappuccino en warme chocolademelk met strawberry cheesecake en chocolatebiscuits. Je kon wel merken, dat de mensen in de Middeleeuwen een stuk kleiner waren: zelfs ik moest bijna bukken onder sommige balken!
Van Sandy Cross tot vlak voor Polegate hadden we een makkie: 8 mijl of ruim 12 kilometer fietsen over een oude spoorbaan. Zeer geleidelijk daalden we af over "the Cuckoo Trail".
Een Brit fietste een flink stuk met ons op en hij loodste ons keurig door zijn woonplaats Hailsham. De Engelsman vroeg, toen ik zei, dat Ada het routeboekje had: "She is guiding you?"
Geheel naar waarheid antwoordde ik: "Mostly"
Vanaf Polegate reden we over een onverhard en vrij blubberig fietpad door Abbots Wood. Dat was een heel verschil met "the Cuckoo Trail".
Vlak voor Arlington aten we wat op een paar boomstammen, voordat we door het wat kalere land richting Lewes fietsten. Hier was het droog en aan de weg te zien had het hier niet zo veel geregend. Wel stond er meer wind.
Het ging goed tot we de drukke A-weg overstaken. Volgens het boekje moesten we hier rechtuit, maar een bord bij de weg gaf aan, dat het alleen naar een boerderij voerde. Dat klopte niet helemaal, want er stonden diverse huizen langs de weg. Deze liep echter wel door, dus wij deden dat ook maar.
Na een flinke slinger om wat boerenland en een andere boerderij, konden we terug naar het westen. Het klimmende pad werd echter steeds mer kilo's klei verzamelen. Tussen de spatborden puilde de bagger eruit.
Na een kilometer modder werd de weg begaanbaarder en kwamen we bij Firle uit. We staken de drukke A-weg weer over om via het mooie Glynde in drizzle en harde wind naar Lewes te trappen.
Bij het Tourist Information kregen we de keuze uit 2 campings: 1 van £ 30,- per nacht in Brighton of 1 van £ 20,- bij een boerderij bij Kingston. We kozen voor de laatste. Op een kaal veld zetten we in de harde wind de tent op. Dat viel niet mee. Het kostte moeite om te voorkomen, dat spullen weg waaiden.
Na 64 kilometer fietsen in Sussex aten we macaroni met boontjes en yoghurt met perzik.
Intussen was een zeer alternatieve Brit aan het opzetten van zijn gloednieuwe koepeltent begonnen. Dat zag er ook zeer alternatief uit. De stokken zaten verkeerd. De gebruiksaanwijzing was in het Duits. Ik ging de man helpen, Ada kwam er ook bij met haar praktische inzicht en op een gegeven moment waren er 8 kampeerders bezig om de grote dubbele koepeltent vast te houden en de haringen vast te timmeren voordat het grote tentdoek de lucht in zou vliegen.
We hadden een leuke avond, die we afsloten in "The Juggs" in Kingston. Bij het weggaan van de pub hield ik me keurig aan de waarschuwing: "Mind your head!"
Zelfs ik moest bukken om mijn hoofd niet te stoten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten