's Avonds had de droogtrainingsgroep van de IJVL een duintraining. Met Jos Drabbels, Jaap de Gorter en Aart Jan Schakenbos reed ik in de auto mee naar de Zanderij in Katwijk, waar we onder leiding van Als en Esmee Messemaker mee zouden doen met de IJVL-jeugd. Nou, dat hebben we geweten.
Hoewel we gepokt en gemazeld zijn op het gebied van droogtraining, kregen we een hele serie nieuwe oefeningen voorgeschoteld. Na een kilometer inlopen begon dat al bij het oprekken. Waar wij meestal statisch rekken, kregen we een hele serie dynamische rekoefeningen voor onze kiezen. Daarbij moesten we meteen al goed nadenken, daar het anders hier al meteen een andere uitvoering op zou leveren dan de trainster voor ogen had.
Op de hoge fietsbrug over de Westerbaan kregen we een shorttrackoefening die Esmee van een Zuid-Koreaanse trainer had geleerd. Hangend in een belt moesten we 45 seconden schuin op 1 been staan en dan op een fluittoon met het andere been een technische oefening uitvoeren. Ik kan u garanderen: het standbeen verzuurt in rap tempo!
We liepen het duin in, waarbij we 3 Steigerungen en 2 sprintjes moesten doen. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen, dat Dafne Schippers sneller was.
Aansluitend volgde onder een dreigend wolkendek een serie schaatsstappen en sprongoefeningen, die als centraal thema "diep zitten" hadden. Als je dacht diep genoeg te zitten, dan kwamen Ald en Esmee je wel vertellen, dat het nog dieper kon.
Diverse oefeningen, die ik samen met Andrea Landman uitvoerde, waren nieuw voor me. Dat gold niet voor de touwladderoefeningen. In de regen voerden we deze uit op een op het schelpenpad getekende ladder. Het ziet er niet naar uit, dat het zwaar is, maar dat is het wel degelijk.
Langzamerhand werd het pad een modderpoel. Op dit pad moesten we de laatste oefening uitvoeren: 3 minuten slow skating. Je zette in de schaatshouding je ene been naar voren en sleepte je achterste been over het pad naar je standbeen toe, waarna je de volgende schaatsstap voorwaarts maakte. Ook deze oefening was zwaarder dan het eruit zag. Maar dat betrof de hele training van 7 kwartier.
Met dank aan de "jonge honden" van de IJVL, die ons een hoger tempo opdrongen dan we gewend waren, was dit een van de zwaarste droogtrainingen van de laatste jaren, waarbij we, ondanks de regen van de laatste 20 minuten, gerust konden zeggen, dat we met het weer geboft hadden. Toen we in de auto naar Leiden zaten, gingen de hemelsluizen helemaal open. Af en toe reed de wagen door een decimeter water. Niet alleen de training was zwaar, de regen was dat ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten