Lewes

In de loop van de nacht was de wind geluwd. Het was wisselend bewolkt, maar wel droog. Als de zon doorkwam was het meteen warm. We ontbeten bij de tent en Ada deed een handwas, die we ophingen in de hoop, dat het droog zou blijven.
Toen de kleding aan het hek naast de tent hing, gingen we het public footpath verkennen. Dit kwam uit bij the primary school van Kingston, waar op het grote veld een sportdag gehouden werd. Hier vandaan was het nog maar een klein stukje naar "The Juggs".

Om half 11 fietsten we naar Lewes, waar we bij het station hadden afgesproken met een van onze dochters. We stalden de fietsen in de fietsenstalling van het station en gedrieën wandelden we naar het Tourist Information.
Hier vandaan wandelden we naar "The Needlemakers", een verzameling winkeltjes en een horecagelegenheid in een oud fabriekspand met tal van leuke hoekjes. We laafden ons aan cappuccino, warme chocomel en bessen-limoentaart, zodat we met een bodem in de maag door het mooie Lewes konden zwerven.


Na een omtrekkende beweging om het kasteel gemaakt te hebben, werd het tijd voor een bestorming.


Nu kun je dat op 2 manieren doen: je kunt de wallen beklimmen, of je koopt gewoon heel soepel een toegangskaartje.


Dat laatste deden wij. Met £ 7,50 per persoon droegen wij ons steentje bij aan de instandhouding van Lewes Castle.

Het was de moeite waard: de mooie kasteeltuin, de hoge trans met prachtig uitzicht en een stuk historie. Als Hollander wist ik niets over the Battle of Lewes, waaraan Engeland zijn voorloper van het parlement te danken heeft.

















Veel foto's later wandelden we naar High Street, waar we in "Tina's Kitchen" een maaltijdsoep namen, die goed vulde, zeker met de flapjacks met humus erbij. Met zijn drietjes wandelden we naar het station, waar we afscheid namen van onze dochter, die de trein naar Caterham nam. Wij pakten onze fietsen en reden in tegenovergestelde richting. We fietsten een stukje langs de Ouse en gingen op zoek naar Lewes Priory.

Een paar keer reden we langs de restanten van dit grote Middeleeuwse klooster, dat op last van Henry VIII gesloopt was. Ooit was het klooster een dorp op zich.

De restanten alleen al waren imposant. De Saint-Pancraskerk was een van de grootste van Engeland. Hier werd een flink stuk cultuurgeschiedenis letterlijk tot de grond toe afgebroken.



We reden terug naar de camping en zochten aan de hand van "Fietsen rond Het Kanaal" hoe de route morgen liep. Welnu: pal langs de camping! Na een kleine 15 kilometer fietsen zetten we onze voertuigen tegen het hek bij de tent.

De was was keurig droog, dus we konden deze opbergen. Met brood, een appel, een banaan, een abrikoos een yoghurt en een stukje kaas vertrokken we voor een wandeling. Via het weiland liepen we naar Kingston. Langs de 13e eeuwse kerk klommen we in het mooie dorp naar het onverharde pad over de heuveltop, waar we vanaf de camping constant op uit keken.

Het was een pittige klim met stukken van ongeveer 25% erin. Het was zwaar, maar de beloning was groot. Hoe hoger je kwam, hoe mooier het uitzicht werd. Toen we dachten het hoogste punt te hebben bereikt, zagen we een nog hogere piek erachter opdoemen en daarachter nog eentje.


Zo ver wilden we niet wandelen over deze byway. Over een stukje South Downs Way liepen we weer terug richting Kingston. Op een plekje in de luwte nuttigden we onze picknick op grote hoogte met een prachtig panorama.
Het was heel rustig. Slechts enkele wandelaars, waarvan de meesten met hond, passeerden ons tijdens onze avondmaaltijd.
Zoals zo vaak ging het afdalen sneller dan het klimmen. We maakten nog een rondje door Kingston, waarbij we wederom bij "The Juggs" uitkwamen.

Op het terras las Ada verder in "Bijna thuis", terwijl ik het dagboek bijwerkte onder het genot van een Harvey's, dat gebrouwen is in Lewes.


We wandelden over het weiland naar de tent. Door het natte gras hadden we natte sokken en broekspijpen. In de tent hoorden we regen en vielen snel in slaap.