Vandaag zou het blijven regenen tot de middag. We besloten de kletsnatte tent op te ruimen. Deze hingen we te drogen in de doucheruimte, waar we bij de afwastafels ontbeten. Het kletterde nog harder dan ervoor.
Om 10 uur zat de nog behoorlijk natte tent op de fiets en verlieten we camping "Churchill Farm". We zaten al snel op de route, waarbij sommige holle wegen waren veranderd in halve beken. Gelukkig reed er niet al te veel verkeer rond.
Al vrij snel kwamen de eerste echte klimmen in de buurt van Scoriton. Hier zagen we een tweede dode das liggen.
We volgden de bordjes met High Moorland Link. Dit was een stuk makkelijker dan telkens in "Fietsen rond Het Kanaal" te kijken.
Na 9 kilometer fietsen hadden we om kwart voor 11 onze eerste pauze al. In Holne was een community-shop met tearoom. Hier namen we cappuccino en hot chocolate. De regenkleding kon even een beetje uitdruipen, wij konden een beetje opwarmen.
Hierna begon het echte werk. We gingen klimmen naar Combstone Tor.
Na de veeroosters gepasseerd te zijn, werd het hoe hoger we kwamen hoe desolater.
Doordat we een klein beetje in de wolken kwamen te fietsen, werd het wel wat droger, maar vooral ook windiger. Koeien, schapen en Dartmoor-paarden waren in hun element.
Wij iets minder, al genoten we volop van het woeste landschap.
Wat was dit ruig en mooi tegelijk.
We daalden af naar het stuwmeertje om door te stoempen naar de grote granieten rotspunten van Combestone Tor.
Hier stapten we af en wandelden naar deze Tor toe.
Er omheen was het heel drassig, zodat wij zigzaggend tussen de plassen en waterstroompjes over het gras liepen.
Een steile afdaling bracht ons naar de volgende beek. Na iedere beek moet je weer klimmen. Dat deden we dan maar. De klim was vrij lang, maar niet al te steil. Dat kon niet gezegd worden van de afdaling naar Hexworthy: 25%!
Met een fiets met bepakking is dat nauwelijks te doen. Temeer daar de remblokjes van zowel mijn voor- als mijn achterwiel aardig waren afgesleten.
Ik daalde voortdurend remmend staand met mijn rechterbeen op mijn linkerpedaal, zodat ik mijn linkerbeen als extra rem kon gebruiken door deze op het asfalt neer te zetten. De steilste stukken liep ik.
Zonder brokken bereikten we de B 3357, die ons over een golvend wegdek naar Two Bridges bracht. Vanaf hier was het nog maar een klein stukje naar Princetown toe.
Waar ik op gehoopt had, gebeurde: ik zag een bord met "Bicycles for hire". Daar kon ik proberen om mijn remmen te vervangen of anders in ieder geval strakker te laten zetten.
Het laatste gebeurde. De fietsenmaker belde naar Tavistock, waar we bij Dartmoor Bikes de remmen konden laten vervangen. Hij legde nauwkeurig uit, hoe we er konden komen.
Voordat we dat deden, namen we eerst een kop pompoensoep in "the Fox Tor Café", waaraan de fietsverhuur verbonden was. Een beetje opgewarmd begonnen we aan de afdaling naar Tavistock.
Er zaten enkele behoorlijke klimmen in de 9 kilometer tussen Princetown en Tavistock, maar met een afdaling van 12% en eentje van 13% overheerste het dalen.
Net buiten Princeton kregen we een prachtig uitzicht voorgeschoteld. We zaten op 400 meter hoogte en daar het helderder was geworden met zelfs een klein streepje blauw aan het hemelgewelf, kon je eindeloos ver kijken.
Kale heuveltoppen met stenen muurtjes en schapen en heel in de verte het Kanaal. Zo konden we toch toch nog genieten van het drassige Dartmoor.
De fietstocht langs het Kanaal hadden we definitief verlaten, toen we vlak voor Tavistock een Bed & Breakfast vonden bij "Mount Tavy Cottage". We laadden de bagage af en reden door naar "Dartmoor Cycles" aan de andere kant van Tavistock. Op weg naar de fietsenmaker passeerden we de 1000 kilometer van de vakantie.
Terwijl de remmen zouden worden vervangen, deden wij inkopen. Dit Bed & Breakfast naast een heuse boarding school bood de mogelijkheid tot self catering. In de Morrison kochten we gemengde groente, een slamix, yoghurt, ber en cider en niet te vergeten aardbeien.
Om kwart voor 6 waren we terug bij "Mount Tavy Cottage", waar we de tentspullen in de grote ruimte naast ons verblijf uithingen om te kunnen drogen. Dit gebeurde onder het toeziend oog van de papegaai.
Daarna werd het tijd om de natte kleding eindelijk uit te kunnen trekken en middels een warme douche onszelf een beetje op te kunnen warmen na 46 kilometer fietsen.
Na de maaltijd haalden we deze totaal verregende dag drassig Dartmoor nogmaals voor de geest. Vooral de dichte mist onder de top van Combestone Tor riep de sfeer op van "The Hound of the Baskervilles" van Arthur Conan Doyle.
Wat dat aangaat hebben we alles gehaald uit deze doorweekte doortocht door Dartmoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten