Dokter Nugteren

Vandaag las ik een rouwadvertentie in Trouw, waarin stond, dat Govert Nugteren afgelopen donderdag op 92-jarige leeftijd is overleden. Wij kenden hem als dokter Nugteren.
Hij heeft er met zijn medische kennis voor gezorgd, dat ik überhaupt ben blijven leven. Bij mijn geboorte was ik letterlijk vel over been en kon ik thuis meteen de couveuse in. Voor alle duidelijkheid: ik ben geboren op een van de warmste dagen van 1955.
Het eerste jaar was ik een paar keer dusdanig ziek, dat mijn ouders bang waren, dat ik de volgende dag niet zou halen. Maar onkruid vergaat niet en in dat eerste levensjaar heb ik een dusdanige weerstand opgebouwd, dat ik daarna op de gebruikelijke griepjes en verkoudheden na eigenlijk nooit meer ziek ben geweest.
Ik ben dan ook betrekkelijk weinig bij dokter Nugteren over de vloer geweest. Af en toe had ik met voetbal een lichte blessure opgelopen, waarvoor ik wat smeersels moest halen.
In 1974 schreef hij de verwijzing naar de kaakchirurgen voor mijn kaakoperatie de zomer erop. Na de operatie kwam hij me op een keer 's avonds bezoeken in het ziekenhuis!
En in 1976 ben ik een keer door een hond gebeten, toen ik aan het collecteren was voor Noord-Ierse kinderen, die op vredesvakantie kwamen in Nieuw-Vennep. De deur van een huis werd geopend en er vloog een valse herder naar buiten, die mij meteen in mijn arm beet. Het was aan het eind van de zaterdagmiddag. Ik fietste langs bij deze dorpsdokter en op zijn vrije dag kreeg ik een tetanusinjectie. Kom daar heden ten dage eens om.
Na mijn verhuizing naar Leiden heb ik dokter Nugteren betrekkelijk weinig meer gezien. Af en toe kwam ik hem nog tegen, zoals bij de de laatste zware jaren van mijn moeder, die toen regelmatig naar het ziekenhuis moest, omdat haar lichaam "op was".
Vanaf hier wens ik de nabestaanden sterkte toe met het verlies van deze beminnelijke en wijze man, die zich met hart en ziel heeft ingezet voor zijn patiënten. Dokter Nugteren, rust zacht.