Ada had intussen opgezocht, dat de reis via Deventer langer zou gaan duren. Daar de trein naar Zwolle op hetzelfde perron vertrok, besloten we in Utrecht op het laatste moment over te stappen. Er was gelukkig plek voor onze fietsen, zodat we om 20 voor 11 in Zwolle waren.
We reden in een keer goed naar tante Aad, waar we allerhartelijkst ontvangen werden met koffie, thee en zelfgemaakte koek. Bij de lunch haalde ik het zoutloze brood uit mijn fietstas.
Om 2 uur stapten we na afscheid genomen te hebben op de fiets. Tante Aad had de weg prima uitgelegd en langs het stadion van PEC Zwolle reden we naar Nieuwleusen toe. Hier reden we van knooppunt 23 naar 22 toe, waar we bij Punthorst in de bossen kwamen.
De spanningsboog van de plaspillen bleek een half uur te omvatten, dus we hadden zeer regelmatig een korte stop. Gelukkig hadden we op deze bewolkte dag vrijwel constant de wind in de rug.
In het bos voor De Wijk zag ik een paar ooievaars boven ons vliegen. Ik wees Ada hier op. Nu kunnen mannen echter geen 2 dingen tegelijkertijd. Ik fietste al wijzend van het fietspad het gras in. Gelukkig lag er geen sloot....
Van De Wijk reden we via Koekange naar de bossen van Ruinen. Toen we over een kasseienweg het bos uitreden, wisten we niet, welke kant we op moesten. We vroegen de weg aan de eigenaar van "Van harte", die ons keurig de weg wees naar "De Niezinghoeve".
De boodschappenploeg was ook net terug, zodat we om 5 uur onze fiets af konden laden en even wat drinken voor we onze spullen naar onze slaapkamer brachten. Tim de Beer begon, terwijl ik aan de Grolsch Radler citroen zat, met zijn jaarlijks terugkerende lichtfeest. De lichtsnoeren werden tevoorschijn gehaald en de eetkamer en de trapleuning werden ermee versierd.
Ondertussen hadden Rob en Margriet Ammerlaan pilav gekookt. Het zal ongetwijfeld lekker hebben gesmaakt, maar gezien het zoutgehalte was voor mij een kipfilet gemaakt bij de rijst met groente.
Onder het eten schoot ik in een schaterlach, toen ik vertelde over de verwarmingsketel op ons werk, die de geest gegeven had. Rob had een praktische oplossing: "Je kunt toch boeken verbranden...."
Terwijl Eva Cassedy's preachtige stem uit de luidsprekers klonk, aten we de boerenyoghurt, waarna Bas Warnink, Tim, Ada en ik begonnen aan "De wraak van Toetanchamon".
Het eerste potje werd gewonnen door Bas, het tweede door Tim.
Om 11 uur zochten we onze slaapkamer op voor een diepe slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten