Ik durf het haast niet te zeggen, maar voordat ik in de wachtkamer opgehaald werd door de vrouwelijke internist, was ik nogmaals geweest....
Na een tijdje gepraat te hebben met haar en de co-assistente, kwam het moment van de waarheid: de bloeddruk werd gemeten: 160 om 100. De meting een minuut later gaf dezelfde waardes. De druk was gelukkig van de ketel.
Denk nu echter niet, dat we het bij de bestaande medicatie zouden houden. Als bibliothecaris weet ik maar al te goed, dat er bij de romans veel trilogieën bestaan. In deze literaire trend ging deze arts mee. De nifedipine maakt de verzameling compleet.
Nog even en men gaat denken, dat ik met deze apotheek aan de doping ben gegaan. Zeker nu er volgende week wederom bloed geprikt gaat worden. Ik heb de schijn tegen.
Ook krijg ik volgende week een kastje om de bloeddruk 24 uur te kunnen meten.
Na nog niet zo lang geleden mijn huisarts 9 jaar lang niet gezien te hebben, werk ik nu flink aan mijn elektronisch patiëntendossier.
In ieder geval moet ik doorgaan met sporten en mag ik de marathon gaan lopen, ook al zal dat ver in de achterhoede worden.
Op weg naar huis fietste ik langs de Leidse IJshal, waar ik het grote spandoek van Mijn climatemoment ophaalde.
In november 2015 heb ik er mee gelopen bij de Klimaatparade. Dat wil ik ook gaan doen op zaterdag 29 april, als om 14.00 uur the People's Climate March vertrekt. Ik weet al, welke kleren ik aantrek.
Wat betreft het klimaat kan de druk nog lang niet van de ketel!
Na een tijdje thuis gewerkt te hebben, lunchte ik met Ada en vertrok op de fiets naar Noordwijkerhout, waar ik naar het mortuarium ging, waar mijn broer Kees lag opgebaard. Onderweg kwam ik door zijn geliefde Bollenstreek, die deze weken op zijn mooist is.
Kees mag dan wel naar het paradijs vertrokken zijn, hij laat wel een grote leegte achter in het aardse paradijs, dat de Bollenstreek momenteel is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten