Koningsloop

Wij Nederlanders mogen graag mopperen. En dat, terwijl we het in ons land eigenlijk best wel goed hebben. Natuurlijk kunnen er diverse zaken best wel beter, maar als je het gaat vergelijken met de rest van de wereld, dan hebben we het in ons kleine landje aan de Noordzee gewoon goed getroffen. Of zoals een van mijn trainingsmaten het uitdrukte: "Natuurlijk hebben we het hier goed. Heel Afrika wil hier wonen!"

Hetzelfde geldt voor ons staatshoofd. In Engeland zouden ze zeggen: "It could be worse!", en in Groningen: "'t Kon minder!". En daar hebben ze gelijk in. Er lopen op deze aardbol heel wat potentaten rond met bloed aan de handen en anders zit er wel een steekje aan hen los.

Iemand, die voor zichzelf een paleis laat bouwen met 1000 kamers is in mijn ogen niet goed snik.

Maar voorlopig is dit bevriende staatshoofd nog niet uitgebouwd.

Nee, wat dat aangaat hebben we het getroffen met onze koning. Willem-Alexander vervult zijn verbindende taak prima.

Hij is ondanks de glazen kooi, waarin hij vanaf zijn geboorte moet leven, gewoon met beide voeten op de grond blijven staan.

Dat klinkt gewoon, maar dat is het niet. Welk staatshoofd durft een zo openhartig interview te geven, waarin hij zijn gevoelens durft te laten zien? Ik ken ze niet.
Hij vertelt over het verlies van zijn broer Friso. Ik herken dat maar al te goed door het overlijden van mijn oudste broer Kees. Het gezin zal nooit meer compleet zijn.


Zoek de 7 verschillen! Het kunnen er ook meer zijn....
Een ander groot verschil is, dat Willem-Alexander altijd omringd is geweest door beveiligers. Wij moesten het doen met een beschermengel. Maar dat is wel een heel goede!

Onze koning zal ongetwijfeld ook een goede hebben, maar in deze tijden van terrorisme en terreurdreiging is het wel zo verstandig om er zelf ook wat aan te doen. Een staatshoofd is in de ogen van terroristen natuurlijk de hoofdprijs.

"Mijn beveiligers klikten niet bij mijn ouders, dat was een afspraak die we hadden", aldus de geïnterviewde. En die beveiligers had hij altijd rondom zich. Toen hij voor de marathon van New York trainde in zijn studietijd in ons prachtige Leiden, liep hij een paar keer in de week naar Hoogmade, waar hij langs het huis van tante Miep kwam. Er liepen altijd een paar beveiligers met hem mee.
En zodoende moet hij het gevoel missen, wat iedere polderjongen zo goed kent: in je eentje in een kale polder tegen de wind in beuken. Het is niet altijd leuk, maar het geeft je wel een speciaal oergevoel: de strijd tegen de elementen.

Vanmorgen ging ik die weer aan, toen ik van huis uit aan de Koningsloop begon. Langs de weilanden aan de rand van de Stevenshof liep ik in de regen op deze koude Koningsdag. Natuurlijk had ik kunnen wachten tot het droog was, maar met de marathon kun je ook zulk weer treffen en dan moet je er ook doorheen.

Na een klein rondje door het park "Ter Wadding" kwam ik een paar roeiers tegen, die aan het trainen waren onder begeleiding van een trainster op de fiets.
"Zijn jullie aan het trainen voor Tokyo?", vroeg ik.
Deze vraag hadden ze niet verwacht, want ik kreeg geen eenduidig antwoord. Toen ik even later na de uitleg werd ingehaald door zowel de roeiers als de trainster, maakte ik ruim baan voor deze fietsster. Ik wilde de Olympische droom niet verstoren.

Ondertussen dacht ik na over de marathon op de Olympische Spelen. Waarom stuurt Nederland geen geroutineerde recreant mee naar Japan? Ik haal gegarandeerd de finish, ik doe er 2 keer zo lang over als de winnaar en ben dus 2 keer zo lang in beeld. Een prima reclame om te laten zien, dat je als zestiger nog steeds fit genoeg kunt zijn om de 42.195 af te kunnen leggen.

Door Noord-Hofland en langs de rand van de Stevenshof voltooide ik in het zonnetje deze training in de aanloop naar de marathon van Leiden.
Daar zocht ik na me gedoucht te hebben het stuk op, waarin Willem-Alexander zijn verhaal vertelt over zijn Elfstedentocht in 1986. KLIK HIER VOOR HET HELE INTERVIEW en ga dan naar 43 minuten en 19 seconden om het verhaal van Willem-Alexander van Buren te kunnen beluisteren.

Een koning, die de Elfstedentocht uitgeschaatst heeft, heeft bij deze "zwartrijder", die op herhaling ging, duidelijk een streepje voor.

In zijn studiejaren in Leiden was de kroonprins een van de vele schaatsers in de Ton Menken IJsbaan.

Gemeente Leiden, u wilt toch niet, dat kroonprinses Amalia als zij straks in de Sleutelstad komt studeren, niet op een kunstijsbaan zal kunnen schaatsen in deze mooie stad?
Het leuke van dit interview is verder, dat er ook beelden in zitten van "De Horsten". Voor Hans Boers en deze deelnemer aan de Koningsloop zeer herkenbaar, want wij trainen met enige regelmaat samen in dit koninklijke landgoed.